Leah Hamans (36) is bewust kinderloos. Daarnaast is ze stiefmoeder, wat haar keuze – ondanks alle liefde die ze voor haar stiefkind voelt – alleen maar bevestigt. Wanneer ze daar open over vertelt, reageren mensen bijna altijd geschokt.
Tijd om het taboe over bewuste kinderloosheid te doorbreken.
Kinderen, het lijkt de norm in Nederland. Maar niet voor Leah, want zij is bewust kinderloos. “Ik had eigenlijk nooit veel met kinderen, en voelde er ook niks bij. Halverwege de twintig dacht ik nog wel: als ik later dertig ben, dan lijkt mij dat vast wel leuk. Maar hoe meer ik naar de dertig ging, hoe sterker mijn gevoel werd dat het krijgen van kinderen niet bij mij past.”
Volgens Leah wordt het krijgen van kinderen vaak geromantiseerd. “Het is een enorme verantwoordelijkheid, in elk facet. Je moet altijd aanstaan, en jezelf op de tweede plek zetten. Het leven dat je had voor een kind, kun je niet meer leiden. En wat geef je een kind mee? Hoe ga je om met liefde, aandacht, ouder worden, met regels. Een fout is zo gemaakt. Ik heb soms de indruk dat mensen het onderschatten, en niet goed beseffen wat het ouderschap inhoudt.”
Geen kinderwens dus, maar toen kreeg ze – drie jaar geleden – een relatie met iemand die al een kind heeft. “Ik werd dus stiefmoeder. In het begin was mijn vriend heel angstig: als je zo zeker bent dat je geen kinderen wil, hoe ga je dan om met mijn kind? Maar ik ben juist heel begaan met hem. Ik ben liefdevol, maar opvoedkundig wil ik niet zijn.”
Het maakt het gemakkelijker voor Leah, dat haar vriend zelf ook geen kinderen meer wil. “Hij was daar meteen direct in. Honderd procent nee. Het is raar hoe je brein werkt, want toch schrok ik daar toen van. Maar – na kritisch naar mezelf te hebben gekeken – weet ik dat het niet voor mij is bestemd. Juist doordat ik parttime moeder ben, besef ik nog meer dat ik het fulltime moederschap niet zou trekken.”
“Door hem zie ik de warmte van het gezin, en ik begrijp heel goed dat mensen kinderen willen. Maar ik vind het een enorme verantwoordelijkheid, een opoffering van mijn leven. Ik denk dat mijn vriend en ik gelukkiger zijn in onze relatie, omdat we – als mijn stiefkind naar zijn moeder is – ook tijd hebben voor ons tweeën.”
Dat het ouderschap inderdaad zwaar kan zijn, krijgt Leah vaak van haar omgeving te horen. “Tegen mij durven mensen negatief te zijn, ik ben denk ik een soort uitlaatklep. Mensen die snappen dat ik deze keuze maak, of toegeven dat ze niet zeker weten of ze opnieuw voor het ouderschap waren gegaan, als ze van tevoren hadden geweten hoe zwaar het is. Dat ze al jaren niet hebben geslapen, gek worden, niet meer goed communiceren met hun partner. Het komt allemaal voorbij.”
“Natuurlijk heeft het ouderschap ook veel mooie kanten. Het is denk ik heel bijzonder om een kind van jezelf te hebben. Maar het is gewoon niet voor mij. Je kunt ook heel veel houden van een stiefkind. De suikertante, de luchtige rol, is voor mij makkelijker om aan te nemen. Ik heb een testament laten opmaken, hij is mijn erfgenaam. Want ik vind het heel belangrijk dat hij onderdeel uitmaakt van mijn familie.”
Ondanks die bewuste keuze, slaat ook bij Leah soms de twijfel toe. “Een man kan er jaren over nadenken, maar een vrouw heeft maar zo’n korte tijd. Je studententijd, carrière aan het maken, feesten, en dan shit: ben je opeens 35. Hoe moet je dat oplossen, als je nu nog geen kind wil? En zelfs als je dat helemaal niet wil, komt de gedachte nog voorbij in je hoofd.”
“Het zit in je systeem. Ik liet onlangs een nieuwe spiraal plaatsen en ben veertig als-ie eruit gaat. Dan denk je wel even: dat was ‘m dan. Een angstgevoel, dat je toch spijt krijgt. Dat wordt je zo ingeprent door iedereen. Maar dan probeer ik weer realistisch te denken: je wil dit echt niet, het is niet aan jou besteed.”
Ingeprent, inderdaad. Want er blijven genoeg mensen die geschokt reageren, wanneer Leah openlijk over haar bewuste kinderloosheid vertelt. “Voordat ik een stiefkind had, maakten mensen zich druk of ik wel een partner vond. Daarna ging de klok tikken. En nu zijn er nóg mensen die vragen: ‘Wil je geen eigen kind? Je mist echt wat, het is zo bijzonder. Een stiefkind is niet hetzelfde’. Maar ik hou van hem, en dat is genoeg.”
Journalist Thomas Erdbrink: 'Kinderloosheid is bij ons geen trauma'
