Lizette Oosterhof (34) was 37 weken zwanger toen haar man Henk (35) naar Parijs ging om daar een cursus te volgen. Ze zou vást niet precies in dat weekend bevallen…
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn man Henk en ik waren op 21 september 2012 ouders geworden van onze zoon Jack. We wachtten daarna bewust bijna vier jaar. Toen Jack naar school ging hadden we alle ruimte voor een tweede kind. Heel snel na het stoppen met de pil was ik zwanger. Ik wachtte zelfs nog op mijn eerste menstruatie, maar die kwam niet. We hadden nooit verwacht dat ik zó snel een positieve test zou doen; echt een leuke verrassing.
De zwangerschap verliep super. Ik ben niet medisch onderlegd, maar ik ben er bijna van overtuigd dat mijn fitheid – ik werk in een sportschool – heeft geholpen. Ik voelde me zó fit dat ik me zelfs, met toestemming van de verloskundige, inschreef voor de Nijmeegse Vierdaagse; bij ons al jaren een familietraditie. Deze was van 19 tot en met 22 juli. Ik was 22 juli uitgerekend, maar dat weerhield me er niet van.”
“Henk is crossfittrainer en werd gevraagd om van 1 tot en met 3 juli in Parijs een cursus bij te wonen. Ik zou dat weekend precies 37 weken zwanger zijn, maar twijfelde geen seconde: hij moest gewoon gaan. Bij 38 weken zou ik misschien twijfelen, maar ik was ervan overtuigd dat die twee nachten nu geen kwaad konden. Ik schakelde voor dat weekend wel een vriendin in die ‘stand-by’ zou staan als er wat zou gebeuren.”
“Op 2 juli ging ik na een housewarming van de buren rond 19.30 uur naar huis. Net nadat ik Jack rond 20.00 uur in bed had gelegd, voelde ik iets in mijn buik. Jack was binnen drie uur geboren, dus ik belde meteen de verloskundige. Met een leugentje om bestwil – ik zei dat ik al een uur wat voelde – vroeg ik of ze langs wilde komen. Mijn eigen verloskundige was helaas niet beschikbaar, maar gelukkig kon een collega komen.
Ik bleek al vier centimeter ontsluiting te hebben. ‘We moeten naar het ziekenhuis’, zei ze. Ja shit, dit is ruk, dacht ik. Omdat het bij Jack zo snel was gegaan, wist ik bijna zeker dat Henk er deze keer niet bij zou zijn.”
“Toen ik Henk belde, deed hij er alles aan om zo snel mogelijk bij me te zijn. De treinen gingen niet meer, dus keek hij naar vliegtuigen en vervangend vervoer via de ANWB. Al snel zei ik echter dat hij beter daar kon blijven. Ik wilde niet dat hij gehaast naar huis of het vliegveld ging rijden. Ik had hem liever een paar uur te laat, maar wel heelhuids thuis.
Ik belde de vriendin die stand-by stond, maar ook dat ging niet volgens plan: ze nam niet op. Achteraf bleek dat ze haar telefoon was vergeten. Ze baalde er een dag later ontzettend van, maar ik was helemaal niet boos. Zij was ook zwanger, dus we gooien het maar op zwangerschapsdementie, haha.”
Lees ook
Christien raakte kort na chemotherapie zwanger: ‘Beste dat me kon overkomen’
“Uiteindelijk was ik met een onbekende verloskundige, zonder Henk én zonder stand-by. Toen dacht ik meteen aan mijn moeder. We hebben een sterke band en zij vond het helemaal het einde om erbij te zijn.
We waren rond 21.30 uur in het ziekenhuis en de bevalling ging inderdaad snel. Er was weinig tijd om Henk te missen. Na drie minuten persweeën werd om 23.58 uur onze dochter Charlie geboren. Direct daarna videobelden we Henk. Hij op zijn hotelkamer, wij in het ziekenhuisbed; echt een bijzonder moment.”
“Charlie was klein, maar verder was alles goed en rond 1.00 uur waren mijn moeder en ik alweer thuis. De housewarming was zelfs nog bezig. Eigenlijk had ik aan moeten bellen: ‘Hoi, ik heb nu een dochter!’ Maar we zijn lekker naar huis gegaan – de buurt schrok al genoeg van het geboortebord dat ineens in de tuin stond.
Henk ging de volgende ochtend rijden. Dat was op een leuke manier spannend. Ik hield constant mijn telefoon in de gaten en wilde precies weten waar hij reed. Toen hij thuiskwam en voor het eerst zijn dochter in zijn handen kreeg, waren we allebei erg emotioneel.”
“De rest van de kraamweek verliep ontzettend goed. Ik had nergens last van en belde na drie dagen een paar fysiotherapeuten om te vragen of ik niet toch de Vierdaagse zou kunnen lopen. Helaas werd dat afgeraden. Mijn bekkenbodemspieren zouden dat misschien niet aankunnen. Er was kans op verzakking. Jack, Charlie en ik stonden dus lekker aan de kant.”
Lees ook
Dewi beviel onverwacht tijdens vakantie in Frankrijk: ‘Ik was weken in shock’
“Het gaat heel goed met ons. Charlie is een leuk en lief meisje. Ik vond de bevalling zelf nooit zo speciaal omdat alles zo goed is verlopen, maar ik krijg toch nog regelmatig leuke reacties. Misschien dat sommigen het achter onze rug om niet de slimste keuze vonden, maar dat hebben ze nooit in ons gezicht gezegd.
Mochten we ooit nog een derde kindje krijgen, dan zou ik bij 37 weken wat meer oppassen. Maar we hebben geen spijt. We zijn erg nuchter; gebeurd is gebeurd. Nou hebben we natuurlijk ook geluk. Als er iets met Charlie of mij was gebeurd, had ik Henk wel echt gemist. Voor ons is het nu vooral een geinig verhaal en goed materiaal op verjaardagen.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
