De jaarwisseling kan op veel manieren gevierd worden, maar Judith (40) en Guido (45) begonnen 2014 pas écht met een knal. Na een lang traject om zwanger te worden, werd hun tweeling dat jaar op 1 januari geboren.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Judith: “Mijn man Guido en ik waren ongeveer 2,5 jaar samen toen we graag kinderen wilden, maar door een operatie in mijn jeugd was het de vraag of ik kinderen kon krijgen. Toen het na een jaar nog niet lukte, zijn we in 2009 het ziekenhuistraject ingegaan.”
“Daarmee startte een vrij nare tijd. Ik voelde me slecht door de hormonen en we hadden veel pech. Na eerst een vroege miskraam kreeg ik bij onze tweede IVF-ronde in 2011 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit komt eigenlijk nooit voor bij IVF. Toch is de vrucht op de een of andere manier ‘aan de wandel’ gegaan. Bij mij was de kans daarop éxtra klein doordat een van mijn eileiders sowieso al niet meer toegankelijk was. De artsen vonden het bizar dat dit toch gebeurde.”
“Ik heb hierdoor een operatie en een soort chemobehandeling moeten ondergaan. Dat was echt heftig en naar. We waren er daarna dan ook even helemaal klaar mee en namen een paar maanden rust om mentaal en fysiek bij te komen. We hebben die periode wel met iets moois ‘gevuld’: in oktober 2012 zijn we getrouwd.”
“Ondanks de tegenslagen dacht ik nooit dat we kinderloos zouden blijven. We hadden ons inmiddels ook aangemeld voor een adoptietraject en de artsen hadden nog steeds hoop dat het bij ons kon lukken. ‘Één keer dobbel je zes’, zei een arts. Dat is me altijd bijgebleven.”
Foto: Annemieke Steenbergen
“Begin 2013 besloten we te gaan voor onze vierde IVF-ronde en in mei 2013 deed ik een positieve test. Daar waren we heel blij mee, maar er was ook direct angst. Ik deed die eerste twee weken elke dag een zwangerschapstest ter controle en de uitkomst bleef positief. Zou het dan eindelijk?”
“Vier weken na de terugplaatsing bleken we een tweeling te krijgen. Er waren twee embryo’s teruggeplaatst, dus we wisten dat dat kon gebeuren, maar deze tweeling leek één- in plaats van twee-eiig. Dat gebeurt vrijwel nooit. We stonden in het ziekenhuis inmiddels bekend als ‘die mensen waarbij alles gebeurt wat niet kan’.”
Lees ook
Krista (43) werd na acht jaar ‘ein-de-lijk’ zwanger door de eiceldonatie van Deborah
“Ik vond het superbijzonder dat ik dit mee mocht maken, al was de zwangerschap geen pretje. Ik ben belachelijk misselijk geweest. Maar elke keer dat ik boven de pot hing, dacht ik: het geeft niks, je bent zwanger, nog even doorzetten. Later kreeg ik ook nog een ernstige vorm van bekkeninstabiliteit. Het ging steeds slechter en ik ben vier keer in het ziekenhuis opgenomen. Daar werd ik een aantal keer ‘platgespoten’ om een beetje te kunnen slapen. Gelukkig ging het met de tweeling al die tijd helemaal goed.”
“Na kerst werd ik weer opgenomen. Ik moest nog een paar dagen rusten en op 2 januari zouden ze me inleiden. Het was de bedoeling dat ik op oudjaarsdag weer in slaap gebracht zou worden om energie te krijgen voor de bevalling, maar we vroegen of dat na 00.00 uur kon, zodat ik de jaarwisseling niet zou missen. De spuit werd op 1 januari om 00.08 uur gepland en Guido mocht blijven slapen zodat we toch een beetje oud en nieuw konden vieren.”
“We telden samen af en om 00.00 uur hadden we vanaf de vijfde etage prachtig uitzicht op al het vuurwerk. Er waren ook oliebollen, maar daar kon ik op dat moment echt niet aan denken. Om 00.08 uur kwamen de verpleegkundigen binnen. Dat was wel een grappig moment: ‘Gelukkig nieuwjaar! En dan gaan we je nu platspuiten…'”
“Rond 2.30 uur werd ik wakker. Ik was nog helemaal groggy door die spuit, maar voelde wel dat mijn vliezen gebroken waren. Toch heeft het nog lang geduurd. Op 1 januari 2014 is om 22.28 uur Tijn en om 22.39 uur Mick gezond geboren. Het moment dat ze er eindelijk waren, was magisch.”
“Na een week in het ziekenhuis mochten we eindelijk naar huis. Heel fijn, maar ook bizar. Ik weet nog dat we gekscherend vroegen: waar is de handleiding? We hebben een pittige tijd gehad. De eerste paar jaar zijn we veel in het ziekenhuis geweest, omdat de jongens wat allergieën hadden waardoor ze slecht sliepen. Ik heb wel een paar keer gedacht: wanneer houdt de pech op? Vooral slaapgebrek is echt ellendig. Toch bleef het gelukkige gevoel over dat we twee gezonde kinderen hadden overheersen.”
“Toen ze eenmaal naar school gingen, ging alles beter. Tijn en Mick zijn pittige ‘exemplaren’, maar ook heel lief en open. Het is leuk om te zien hoe ze aan de ene kant zo hetzelfde zijn en aan de andere kant hun eigen karakters en interesses ontwikkelen.”
Lees ook
Megan vindt leven met een tweeling fantastisch: ‘Ik begrijp die horrorverhalen niet’
Foto: Annemieke Steenbergen
“We moesten even nadenken over het vieren van hun verjaardagen. Hoe pak je dat aan op 1 januari? Maar bij kinderen werkt het simpel: die zijn jarig wanneer ze jarig zijn. We vieren het dus gewoon op 1 januari en merken dat familie en vrienden het ook juist leuk vinden om elkaar meteen die dag te zien. Bijna iedereen om ons heen heeft kinderen en als ouder ben je toch altijd vroeg wakker, 1 januari of niet.”
“Tijn en Mick hadden vorig jaar nog niet precies door wat oud en nieuw inhoudt. We hebben wel gelachen toen ze tijdens het vuurwerk vroegen: ‘Is dat voor ons?’ Ik zie al helemaal voor me hoe ze op hun achttiende in de kroeg staan en om 00.00 uur lekker feesten en door iedereen gefeliciteerd worden. Ik vind het wel wat hebben.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@linda.nl.
