Bernhard Haitink, Nederlands grootste naoorlogse dirigent, is niet meer. De muziekwereld rouwt, en ook wereldleiders en Mark Rutte hebben hun bedroefdheid kenbaar gemaakt.
Op de redactie van LINDA.nl komt het nieuws wel heel dichtbij, als blijkt dat eindredacteur Marina hier misschien helemaal niet was geweest zonder maestro Haitink. Dat heeft alles te maken met haar vader, die musicus was. Marina legt uit hoe het zit.
Mijn vader was een begenadigd contrabassist. In de jaren ’50 was hij solobassist bij het orkest van de Nederlandse Opera. Toen het Concertgebouworkest een bassist zocht, solliciteerde hij. Hij werd aangenomen, maar toen deed hij iets raars: hij besloot dat hij het eigenlijk leuker vond bij de opera en bedankte.
Kort daarna ging de Nederlandse Opera failliet en stonden in één klap al die musici op straat. Mijn vader zei tegen de directeur van het Concertgebouworkest: “Als jullie me nu een plek zouden aanbieden, zou ik geen nee zeggen.” Er was geen vacature, maar omdat ze hem zo graag wilden, is toen een extra plek gecreëerd. Even om te onderstrepen hóe goed hij was (ja, hier spreekt een trotse dochter).
Zo voorspoedig als het muzikale leven voor hem was, op persoonlijk vlak ging het een stuk minder. Zijn huwelijk bleef namelijk al tien jaar kinderloos, een hele grote frustratie. Een kind adopteren leek de enige mogelijkheid om het gewenste gezin te stichten. Bij voorkeur een Grieks kind, want Griekenland was op dat moment erg in trek bij stellen met een kinderwens.
Wat volgde was een heel traject met de Kinderbescherming en andere instanties die hun goedkeuring moesten geven. Onderdeel daarvan waren tenminste drie schriftelijke verklaringen van mensen die de kwaliteiten van de wensouders aanprezen. Je voelt hem al.
De wederzijdse (schoon)ouders leverden grif de gewenste aanbeveling, maar er was er ook een nodig uit de professionele omgeving van de man (de vrouw werkte niet). Mijn vader toog naar Haitink, de chef-dirigent van het Concertgebouworkest. Die bedacht zich geen moment en schreef een brief waarin hij zijn waardering voor mijn vader als musicus én als persoon in alle toonaarden bezong.
In een later stadium maakte hij bovendien mogelijk dat mijn vader wekenlang in Griekenland verbleef om de adoptie te regelen. Ik kan dus naar waarheid zeggen dat ik in Nederland ben gekomen op voorspraak van niemand minder dan Bernard Haitink.
Topdirigent Bernard Haitink op 92-jarige leeftijd overleden
