Silke (27) weet al van jongs af aan dat haar zusje Berber (25) op een gegeven moment een nieuwe nier nodig heeft. Ze twijfelt dan ook geen seconde als het moment daar is.
LINDA.meiden belt de twee zussen, die inmiddels allebei één werkende nier hebben.
Berber: “Rond mijn vierde was ik steeds vaker ziek en kwamen de doktoren erachter dat één van mijn nieren het niet meer deed; hij was verschrompeld. Die nier werd weggehaald omdat deze problemen veroorzaakte. Met alleen de andere nier kon ik nog makkelijk honderd worden.”
Helaas komt Berber er op haar twaalfde achter dat ook haar andere nier langzaam achteruitgaat. Zus Silke, die op dat moment veertien is, vraagt dan al aan de dokter hoe oud ze moet zijn om haar eigen nier aan haar zusje te doneren. “Ik ben altijd heel zorgzaam voor haar geweest. Omdat haar nierproblemen al zo vroeg begonnen, weet ik niet beter dan dat mijn zusje ziek is. Op de basisschool controleerde ik bijvoorbeeld elke dag of ze haar medicijnen wel op tijd had ingenomen.”
Berber: “Toen ik 22 was kreeg ik te horen dat ik binnen korte tijd een donornier nodig zou hebben. Eerst werd mijn vader getest, maar die kwam – hoewel hij een match was – niet door de gezondheidskeuring. Mijn moeder kwam vanwege haar gezondheid ook niet in aanmerking.”
Omdat er gekeken moet worden of zus Silke door de keuring heen komt en haar nier steeds slechter functioneert, moet Berber een maand lang om de dag aan de dialyse. Dialyse is een behandeling van vier uur waarbij het bloed wordt gezuiverd van afvalstoffen als de nieren dit zelf niet meer kunnen.
Berber: “Meestal proberen ze jonge mensen op tijd te opereren zodat ze niet aan de dialyse hoeven, maar omdat mijn vader was afgewezen kon het niet anders. Ik prijs me gelukkig dat ik maar een maandje hoefde.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Binnen anderhalve maand na het teleurstellende nieuws dat haar vader zijn nier niet mag doneren, krijgt Silke wél een go en wordt de operatie gepland. Berber: “We hoorden twee weken van tevoren dat we geopereerd zouden worden.”
Op de dag van de operatie gaat eerst Silke onder het mes. “Ik werd als eerste opgehaald en geopereerd. Toen ik uit de narcose kwam heb ik Berber nog even gezien en kort daarna ging ook zij onder narcose. Dat ik er goed uit was gekomen voordat Berber de operatiekamer in ging, was heel fijn voor onze ouders.”
De operatie is succesvol en het herstelproces begint. Silke: “We lagen allebei op een andere afdeling en vanwege corona mocht er elke dag maar één iemand langskomen. In mijn geval was mijn vriend er vaak. Onze ouders waren afwisselend bij mij en bij Berber.”
Berber: “We appten en belden elke dag met elkaar en stuurden elkaar foto’s waarop je duidelijk kon zien dat we onder invloed waren van de morfine. Op het moment dat Silke uit bed mocht, is ze in haar rolstoel naar mij toegekomen. Ik kon moeilijker uit bed omdat ik aan allerlei slangen vastzat. Ik baalde toen ze eerder dan ik naar huis mocht, want ik vond het wel een fijn idee dat mijn zus niet al te ver weg was.”
Chanel (19) deed stamceltransplantatie voor vader: 'Mooi dat ik hem kan genezen'
Verder verloopt het herstelproces voorspoedig en zijn de zussen bijna een jaar verder. Berber: “Acute afstoting kan op dit moment niet meer, maar afstoting zou nog steeds kunnen. Dat zorgt er wel voor dat ik, zeker in het begin, als ik iets geks voel meteen denk dat er iets is. Gelukkig word ik nog steeds goed in de gaten gehouden door doktoren.”
Silke: “Eigenlijk heb ik in het begon alleen last gehad van het littekenweefsel dat stug en pijnlijk was, maar daar is inmiddels bijna niets meer van te zien. Ik ben me er de eerste twee weken bewust van geweest dat er een soort nieuwe situatie in mijn buik gecreëerd werd, maar daar voel ik nu niets meer van.”
Positief gerekend kan Berber de komende 20 tot 25 jaar met deze nier leven. “Zeker omdat het van een levende donor komt en van een familielid afkomstig is. De kans is wel aanwezig dat ik uiteindelijk nog een donor zal moeten vinden. Maar ik blijf positief, want sommige mensen doen soms zelfs veertig jaar met een nier van een overleden donor.”
Overweeg je een nier te doneren aan iemand in je omgeving, dan zou Silke het je niet afraden. “In de driekwart jaar na de operatie speelde vermoeidheid een grote rol. Dit neemt langzaam af als je lichaam went aan functioneren met één nier. Ik heb daarbij ook hulp gehad van de osteopaat en de fysio. Afgezien van alles wat er bij een operatie komt kijken, merk ik dat ik er een jaar later totaal niet door gehinderd word. Ik kan alles doen en merk niets van het feit dat ik een nier gedoneerd heb.”
Martijn dankt zijn leven aan stamceltransplantatie: 'Ben mijn donor zó dankbaar'
