Aan LINDA.nl vertelt hij over het plotselinge overlijden van zijn vader kort na de geboorte van zijn dochter: “Het verdriet en verlies snijdt.”

Benja Bruijning

“Dag schat, veel plezier en tot vanmiddag”, zegt Benja terwijl hij nog een kus tegen de wang van zijn kind drukt. Hij richt zich weer op het telefoongesprek: “Sorry hoor, het is druk en hectisch, omdat Anna en ik twee projecten door elkaar doen.” De acteur woont samen in Amsterdam met zijn vriendin, actrice Anna Drijver. Samen hebben ze twee kinderen: dochtertje Lea en zoontje Jona.

De drukbezette acteur is met verschillende projecten bezig. De opnames van Net als in de Film zijn bezig, een film die vanaf 12 oktober 2023 wordt gereleaset. En de serie Moedermaffia waarin Benja speelt, is nu te zien. “Daar krijg ik zo veel leuke reacties op”, vertelt hij. Binnenkort verruilt hij de filmsets voor een primeur: zijn theatermonoloog. “Ik ben nooit zo heel snel gespannen, dus nu ook niet echt. Ik ben vooral heel benieuwd hoe het is om dit echt in mijn eentje te doen. Hele middagen en avonden reis ik het land door met alleen een technicus. Dat ben ik niet gewend. Misschien denk ik na tien voorstellingen wel: jeetje, wat saai dit.”

Taakverdeling

Hoe Benja en Anna hun drukke levens met de zorg voor hun twee kinderen combineren? “Net als iedere loodgieter, professor of vakkenvuller hebben wij ook af en toe een momentje dat we denken: oh god, hoe breien we dit nou weer aan elkaar? Soms zijn onze werktijden een beetje ingewikkeld, dus dan is het even alle hens aan dek. Andere momenten loopt juist alles op rolletjes”, vertelt Benja.

Wrijving over de taakverdeling heeft het stel nauwelijks. “Wij werken op projectbasis dus de taken 50/50 verdelen lukt niet altijd. We hebben allebei ambitie in zowel ons werk als ouderschap, dus we houden die verdeling wel goed in de gaten.”

Vaderschap

Benja is tevreden hoe het vaderschap voor zijn twee kinderen hem vergaat. Al is er een grote ontbrekende factor die hij mist: zijn vader. “Na de geboorte van mijn dochter kwam hij als trotse opa op bezoek om zijn kleindochter vast te houden en flesjes te geven.” Tot zijn tot dan toe kerngezonde vader ineens leverkanker blijkt te hebben. Benja’s dochter is dan vier maanden oud. “Het ging heel snel. Ineens was alles misschien wel de laatste keer.” Veel tijd met zijn kleinkind krijgt hij niet. Een maand later, als Lea vijf maanden oud is, overlijdt hij.

Het is een periode van wisselende emoties: het geluk van zijn pasgeboren dochter en de rouw om zijn overleden vader lopen dwars door elkaar heen. “Bitterzoet”, noemt Benja het. Als vader rijzen regelmatig opvoedingsvragen die hij graag aan zijn eigen vader had willen voorleggen. “Hoe ervaarde hij de nachten met een kind dat niet slaapt? Wat deed hij als de kinderen uit school kwamen? In iedere fase kom je dingen tegen die ik hem graag had willen vragen. Maar dat kan niet. Nooit meer. Dat verdriet en verlies snijdt. Het wordt nooit opgelost.”

Theatermonoloog

De impact van het overlijden van zijn vader en de geboorte van zijn dochter herkent Benja in een stuk van Nick Payne, een scenarioschrijver die hetzelfde heeft meegemaakt. “Het is supermooi geschreven en raakt je in je kern”, vertelt Benja. “In films en boeken zijn we gewend overal het extreme in op te zoeken. Payne heeft zijn verhaal niet opgeblazen, maar raakt toch de diepte en ontroering die we allemaal herkennen als we een ouder hebben verloren of een kind hebben gekregen”, vertelt hij. “Het spreekt mij heel erg aan dat het verdriet zo intens voelbaar is zonder dat er van alles bij is gehaald.”

Benja gaat achter het scenario aan en koopt de rechten met theaterbureau De Mannen. “Ik wilde het zelf vertalen zodat ik het verder kon tweaken“, zegt hij. “Dat luistert soms heel nauw. Het is zoeken naar een tussenweg waarbij je behoudt wat er in het Engels staat. Dat is lastig en leuk tegelijkertijd.” Het resultaat is zijn theatermonoloog Een Leven waarmee hij vanaf 27 oktober toert en dat 12 november in première gaat in theater Bellevue.

Of hij het lastig vindt om zo’n persoonlijk verhaal te vertolken? “Om het avond aan avond op te kunnen voeren, moet je het toch een bepaalde plek geven zodat je niet in huilen uitbarst. Je eigen verdriet verstop je het liefst, maar het raakt natuurlijk wel.” Benja denkt dat hij juist met zijn herkenning en ervaring een bepaalde kennis heeft waarmee hij het verhaal makkelijker overbrengt op zijn publiek. Hij hoopt dat dat publiek ook uit mannen en vrouwen bestaat die normaal niet zoveel met theater hebben. “Het is echt geen abstracte vorm van theater. Ik denk dat veel mensen iets dergelijks hebben meegemaakt. Dan kan dit verhaal heel waardevol zijn.”

Op het strand zul je Benja Bruijning niet snel tegen het lijf lopen: 'Te veel zand'Lees ook