De dochter van Annemieke van de Wouw overlijdt in 2019 op negentienjarige leeftijd aan een ontsteking in haar hartspier. In naam van haar dochter richt Annemieke een stichting op: Anne-Bo. Deze stichting begeleidt jonge meiden tijdens hun studie, door hen te coachen en de kosten volledig te betalen.
Donderdag werd bekend dat dit studiejaar 55 nieuwe studenten financieel kunnen worden bijgestaan én gecoacht.
Daarmee komt het totaal aantal meiden dat door de Haarlemse stichting wordt gesteund op 108. “Ik ben enorm trots”, zegt moeder Annemieke in het Haarlems Dagblad. “En Anne-Bo ook. Dat weet ik zeker.”
In 2021 spraken wij Annemieke van de Wouw, het interview lees je hieronder.
In oktober 2019 staan twee politieagenten bij Annemieke aan de voordeur. Of ze even mogen binnenkomen. “Ze hadden heel slecht nieuws, zeiden ze. ‘Uw dochter is vannacht overleden’. Ik begreep er niets van, nog steeds niet. Het verliezen van je kind is te groot om te kunnen bevatten.”
Anne-Bo is overleden aan een ontsteking in haar hartspier. Een zeldzame aandoening, die binnen een paar uur fataal kan zijn. “Ik was totaal lamgeslagen, helemaal van de wereld. De eerste maanden kon ik dan ook helemaal niets. Ik moest opnieuw leren praten en opnieuw leren lopen.”
Wel dacht ze vanaf dag één: hier moet ik iets mee. “Je verwerkt het niet, het krijgt geen plek. Je leert ermee leven. Het leven gaat door – hoe cliché dat ook is – maar ik heb nog een dochter. Ik kan niet op bed liggen met het dekbed eroverheen, dat hoort niet bij mij.”
Wat ze dan precies wilde doen, werd Annemieke een aantal maanden na het overlijden van haar dochter heel duidelijk. “Ik heb mijn dochters altijd gezegd: ‘Hoe goed jullie het hebben, dat is gewoon niet normaal.’ We waren altijd bezig met goede doelen. Zo zet ik me al jaren in voor de Weekend Academie en de Kinderuniversiteit in Haarlem, waar kinderen extra scholing krijgen in het weekend. Anne-Bo ging regelmatig mee, op haar fiets. Ze dacht aan iedereen. Dat hadden we allebei, we leken veel op elkaar.”
“Ik wil de Eiffeltoren wel met haar behangen, de hele wereld laten zien hoe fantastisch zij was. Maar haar dood een plek geven… waar dan? De stichting is voor mij een van de manieren waarop ik met het verdriet omga. Het verdriet wordt er niet minder van, maar met de stichting kan ik haar wel laten groeien. Ik zeg altijd: noem haar bij haar naam en zij bestaat. Het is fijn om er continu mee bezig te zijn. Ik hoop dat Anne-Bo ergens meekijkt. Ze zou het geweldig vinden.”
Annemieke met haar twee dochters, rechts Anne-Bo.
De stichting, met de naam van haar dochter, werd eind 2020 een feit. Annemieke verzamelde belangrijke vrouwen uit haar omgeving die Anne-Bo gekend hebben, om zo een bestuur samen te stellen. “Het moesten vrouwen zijn die de jonge meiden zullen behandelen als hun eigen dochters, met heel hun hart. Net als de coaches, trouwens.”
Met de stichting wil Annemieke jonge meiden begeleiden tijdens hun weg naar het hbo of wo. “Alles wat wij doen, doen we pro bono. We betalen de volledige studie, het boekengeld en eventueel een laptop. Daarnaast krijgt elk meisje een persoonlijke coach. Zeker met het huidige leenstelsel is geld voor veel jongeren een drempel om te gaan studeren. Er zijn genoeg meisjes die niet weten hoe ze zo’n studie moeten aanpakken: geen ouders, ouders die geen Nederlands kunnen… Er kan van alles zijn.”
Ciska heeft geen ouders meer: 'Mijn moeder zei: 'Papa is naar de hemel om de hondjes uit te laten''
In september dit jaar (2021 – red.) start de stichting met vijftien jonge meiden. Het eerste meisje wordt door Annemieke zelf persoonlijk begeleid. “We kiezen voor meiden, omdat ik het zo dicht mogelijk bij Anne-Bo wil houden. Het liefst zou ik nu met haar een kop koffie drinken in Amsterdam, waar ze zelf studeerde. Maar dat kan niet. Ik eer haar met deze stichting, in hoe zij was. Daardoor ben ik de hele dag met Anne-Bo bezig. We doen het samen.”
“Uiteindelijk gaat het erom dat we deze meiden helpen een betere toekomst te krijgen. Gelijke kansen creëren. De stichting kan wat mij betreft niet groot genoeg worden. Anne-Bo is onze grote stem. Ze is trots op mij, dat weet ik wel. Ik ook op haar.”
De drie musketiers, zo omschrijft Annemieke de band tussen haar en haar twee dochters. “We deden alles samen. Iedereen was dan ook dol op Anne-Bo. Ze was een heel betrokken meisje.”
Laatste portretfoto van Anne-Bo.
Nieuwe familie 'Een Huis Vol' verloor dochter op zesjarige leeftijd: 'Geniet van het leven'
