Kinderen. Anneke (38) had ze heus gewild, maar ze kwam niet op tijd een partner tegen waarmee ze de sprong durfde te wagen. Nu moet ze afscheid nemen van haar kinderwens en het idee dat ze nog moeder wordt.
In het LINDA.dossier Kinderwens vertelt ze hoe ze hierin staat.
‘Als ik later groot ben, heb ik kinderen’: Anneke heeft al van jongs af aan de wens om moeder te worden. Maar dat grote avontuur wil ze alleen aangaan met een partner en daar zit het probleem: de juiste man is ze nog niet tegengekomen. “Ik ben best zelfstandig ingesteld en een tijd lang was ik sowieso helemaal nog niet klaar voor een partner”, vertelt ze. “Jarenlang heb ik bijvoorbeeld de volle focus op mijn onderneming gehad. Er waren wel wat korte relaties, daar niet van, maar alles wat daarbij kwam kijken vond ik best spannend. En bij niemand dacht ik: met jóu durf ik de sprong wel te wagen.”
Anneke is blij met haar leven zoals het is, maar het is niet zo dat ze expres single blijft. “Ik sta open voor de liefde, maar ga niet daten om het daten”, lacht ze. “Zo’n feest is dat nou ook weer niet. En in mijn eentje aan het ouderschap beginnen, zie ik niet zitten. Mijn broer en schoonzus hebben onlangs een kind gekregen en ik vind het prachtig om te zien hoe ze dat samen regelen. Maar al die verantwoordelijkheid in mijn eentje? Dat zou ik dus niet willen.”
'Dat komt nog wel'? Nee, Hannah (37) wil écht geen kinderen: 'Heb geen ambities voor een mini-me'
Ze geniet van haar neefjes en nichtjes, maar tegelijkertijd confronteren zij haar ook met het feit dat ze zelf geen kinderen heeft. “Toen mijn broers vader werden en ik hen met hun gezinnetjes zag, besefte ik dat dit geluk mij waarschijnlijk over ging slaan. Dat is wel echt een rouwproces geweest, ja. Inmiddels zie ik een eigen gezin niet echt meer gebeuren. Als ik nu zwanger raak ben ik 39 als de baby komt. Er zijn zat vrouwen die dat doen en voor wie het werkt, maar ik vind persoonlijk dat mijn eigen window nu voorbij is. Ik moet gaan accepteren dat ik geen moeder word en zelf niet zo’n hummeltje krijg.”
Dat lukt Anneke inmiddels best wel goed, maar af en toe zijn er momenten die steken. Kerst, bijvoorbeeld, als haar familie vooral met de kinderen bezig is en zij zich eenzaam voelt aan tafel. Of als andere ouders zeggen dat ‘kinderen het állermooiste van het leven zijn’. “Zo’n uitspraak is natuurlijk niet naar bedoeld, maar het kan wel echt pijn doen”, legt ze uit. “Daarmee zeg je eigenlijk dat mijn leven niet compleet is zonder kinderen of partner. Ik geloof dat mijn leven meer waard is dan alleen dat, maar zo’n uitspraak kan me wel even van mijn stuk brengen. Het voelt soms alsof ik er niet bij hoor in deze maatschappij als ik die ouderschapservaring niet heb.
Dat voelt als falen. Alsof ik mijn vrouw-zijn niet ten volle benut en allerlei verwachtingen niet vervul. Dat klinkt misschien als een ouderwetse gedachte, maar ik heb toch het idee dat die nog zeer aanwezig is in onze maatschappij. Ik heb een ander soort leven, maar dat betekent niet automatisch dat het minder waard is.”
In 2021 overlijdt Annekes moeder en dat zet een aantal dingen in gang. “Ik heb het heel zwaar gehad met de rouwverwerking, maar heb óók een knop om kunnen zetten”, vertelt Anneke. “Mijn moeder zei namelijk altijd dat je het leven moest vieren.” Ze besluit niet langer te wachten met dingen die ze wil doen of meemaken, maar er gewoon voor te gáán. Voor het eerst gaat ze solo op reis naar het buitenland. “Retespannend, maar het was echt geweldig. Daarnaast ben ik onlangs aan een nieuwe baan begonnen. Eigenlijk kan ik alleen maar heel trots zijn als ik naar de afgelopen drie jaar kijk. Ik durf wel te zeggen dat ik ben gegroeid als mens.”
Ze sluit zich ook aan bij KindVrijLeven, een community voor vrouwen die zonder kinderen door het leven gaan. Ze hoopt hiermee een bepaald soort eenzaamheid te doorbreken voor zichzelf. “Er zijn veel meer vrouwen in een soortgelijke situatie, je vindt ze alleen niet altijd even makkelijk. Jammer, want het is zó fijn om te weten dat je hier niet alleen in bent. Dat ‘huisje-boompje-beestje’ niet voor iedereen het ideale leven is.”
Al is Anneke wel degelijk van de beestjes. Ze adopteert een straatkat uit het asiel en vangt daarna twee getraumatiseerde kittens op via Facebook. “Ik dacht, ach… die kan ik er wel bij hebben. En toen gingen een vriendin en haar partner uit elkaar en zaten ze met een kitten van acht weken oud. Die kwam toen ook mijn kant op. Zat ik ineens met vier katten”, lacht ze. “Ik heb mijn handen er vol aan, maar ik vind het ook echt ontzettend gezellig. Ze kosten ook klauwen met geld trouwens, wat dat betreft zijn ’t net kinderen.”
Langzaam maar zeker vindt Anneke berusting in het idee dat ze waarschijnlijk geen kinderen zal krijgen. Toch wilde ze graag haar verhaal doen bij LINDA.: “Dit onderwerp wordt minder vaak besproken dan bijvoorbeeld het bewust niet willen of het medisch niet kunnen krijgen van kinderen. Ik wílde wel, maar het gebeurde voor mij gewoon niet: daar mogen we ’t ook wel eens over hebben. Hup, taboe eraf.”
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.dossier Kinderwens. Meer weten?
Wanneer je kinderwens een conflict wordt: ‘Ik was inderdaad niet blij, maar stikjaloers'
