Hoewel Annefleur (30) pas voor de eerste keer zwanger was, wist ze meteen wie haar verloskundige moest worden. Want wat is er nou mooier dan je eigen moeder die je kindje haalt?
Voor elke fase heeft Annefleur, consultant bij een werving- en selectiebureau, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Naomi beviel op de parkeerplaats van het ziekenhuis: ‘Het leek wel openluchttheater’
“Nadat mijn man Vincent (30) en ik in oktober 2016 trouwden, wilden we graag een kindje. Mijn moeder is verloskundige en was vanaf de allereerste seconde bij de zwangerschap – zelfs toen die er nog niet was – betrokken. Zo gaf ze me al tips over welke vitaminen ik het beste kon innemen (zoals vitamine B en ijzersupplementen).”
“Mijn moeder opende een nieuwe locatie waar echo’s gemaakt konden worden. Bij de feestelijke opening kwam ze op het idee om voor de grap een echo bij mij te maken. Toen zag ze al dat er wat gebeurde. Het slijmvlies was verdikt en dat betekende óf dat ik ongesteld zou worden óf dat ik zwanger zou zijn.”
Annefleur aan het begin van haar zwangerschap.
“Ik werd niet ongesteld en we hadden allemaal het gevoel dat het tweede aan de hand was. En ja hoor: twee weken later testte ik positief. We waren echt in extase van blijdschap, helemaal dolgelukkig.”
“Ik had een makkelijke zwangerschap en heb nergens last van gehad. Het was eigenlijk altijd al duidelijk dat mijn moeder onze verloskundige zou worden. Wel vroeg zij er voor de bevalling een collega – en goede vriendin van haar – bij: Tanja. Alle nare dingen wilde ze namelijk niet doen. Zo zou Tanja me toucheren (kijken hoeveel ontsluiting ik had) en zij heeft me uiteindelijk ook ingeknipt.”
“Voor Vincent was het geen probleem dat zijn schoonmoeder er telkens bij was. We merkten al snel dat mijn moeder goed professioneel kon zijn bij een afspraak. Bij privé-gelegenheden ging het wel veel over de baby – dat moet voor anderen wel irritant geweest zijn, denk ik achteraf.”
Annefleur aan het einde van haar zwangerschap.
“We zaten tijdens de zwangerschap midden in een verbouwing. Het was de bedoeling dat alles voor de bevalling klaar zou zijn, maar al snel werd duidelijk dat dat niet zou lukken. Dus trokken we in het vakantiehuisje van mijn ouders dat bij hen achter in de tuin staat. Daar ging ik bevallen.”
Uitzicht vanuit het vakantiehuisje.
“Toen ik 41 weken en een dag zwanger was, kreeg ik ’s nachts rond 3.30 uur buikpijn. Om 5.30 uur heb ik Vincent wakker gemaakt. We probeerden de oefeningen van onze hypnobirth-cursus toe te passen. Dit is een cursus waarbij je leert je op jezelf te focussen en zo de controle te houden. Het is een beetje zweverig, maar ik vond de oefeningen erg fijn.”
“Om 9.00 uur kwam mijn moeder en twee uur later ook Tanja. Zij mat rond 13.00 uur de ontsluiting: twee centimeter pas. Kort daarna braken de vliezen en vanaf toen was het afzien. Vincent probeerde nog braaf de hypnobirthing-oefeningen vol te houden, maar dat lukte mij echt niet meer.”
“Mijn moeder vond het moeilijk om me te zien lijden, maar ze hielp me ook heel goed. Ze wist precies wat ze moest zeggen om me te kalmeren en het laatste zetje te geven. Nadat Tanja me had ingeknipt, heeft mijn moeder op 4 februari 2018 om 17.21 uur onze zoon Faber gehaald.”
“Het moment dat ik Faber op mijn borst kreeg, was prachtig. Iedereen in de kamer was emotioneel. Ook mijn vader, die er snel na de geboorte bijgekomen was en die ik nog nooit van mijn leven had zien huilen. Ik ben van mezelf niet zo’n zorgzaam, type, maar dat veranderde zodra ik een kind had. Ik was dolgelukkig.”
Annefleurs moeder met haar kleinzoon.
“Onze kraamweek was dus niet thuis maar in het kleine Center Parcs-achtige huisje in the middle of nowhere. Dat was wennen, maar ook rustgevend. Faber deed het supergoed.”
“De kraamhulp was bang dat mijn moeder zich te veel met haar werk zou bemoeien en dat het – in haar woorden – een ‘ongemakkelijke week’ zou worden. Gelukkig lukte het mijn moeder om dat te scheiden en kreeg ik niet van twee kanten tegenstrijdige adviezen.”
Faber in de kraamweek.
“Het gaat heel goed met ons. Na drie maanden in het huisje, wonen we nu lekker op onze eigen plek. Faber groeit als kool, hij is vrolijk en de borstvoeding gaat nog steeds goed. Ik ben helemaal happy. Ik wil – mede namens mijn moeder – graag laten weten dat bevallen niet eng hoeft te zijn en thuis bevallen kan heel goed zonder zorgen. Je denkt dat je het niet kan, maar vrouwen zijn hiervoor gemaakt.”
“Vincent en ik komen allebei uit een gezin van vier en willen zelf ook graag een groot gezin. Ik zou zeker bij elk kind mijn moeder erbij willen hebben. Dit was een hele fijne ervaring.”
Faber, Annefleur en haar moeder nu.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
