In de rubriek ‘Monumentje’ interviewen we elke week iemand die een ode wil brengen aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Anchel van Stein (36) haar moeder en haar vader.
Haar moeder overleed in 1993, toen Anchel 6 jaar oud was. Haar vader stierf in 2019.
Haar moeder overlijdt op 39-jarige leeftijd aan de gevolgen van borstkanker. “Ik weet niet veel meer van haar”, vertelt Anchel. Ze kent haar moeder door verhalen, maar meer dan een paar vage herinneringen heeft ze niet. “Ik vind het jammer dat ik niet weet hoe ze echt was.” Anchel is enig kind en groeit vanaf dan alleen op met haar vader.
In 2018 krijgt hij vage klachten aan zijn buik. Het blijkt uiteindelijk alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever. De artsen kunnen alleen nog zijn leven verlengen. “Dat traject zijn we vervolgens ingegaan. Het voelde echt alsof we dat samen deden.”
Anchel en vader Willem maken er het beste van en gaan met z’n tweetjes op reis in zijn goede periode. “Eerst gingen we naar Terschelling. Niet te ver, want we vonden het allebei best spannend”, zo legt Anchel uit. Maar het reisje bevalt zo goed, dat ze ook besluiten naar Willems lievelingsplek in Spanje te gaan: Moraira. “Het was zijn laatste keer daar, dat wisten we allebei, maar daar wilde hij het niet over hebben.”
Operazangeres Maria Fiselier sprak met ouders overleden Sam (14): 'Een hartverscheurend verdriet'
In februari 2019 weet Anchel een van haar vaders grootste dromen werkelijkheid te maken. “Mijn vader was echt een vliegtuiggek”, lacht ze als ze terugblikt op dit moment. “We vlogen op de sterfdag van mijn moeder samen naar Dubai, in het lievelingstoestel van mijn vader: de A380 van Emirates.” Het is een bijzondere laatste reis die vader en dochter samen maken. “Hij was helemaal in de gloria. De hele weg ging hij dat schermpje van waar we vlogen bekijken en filmen.”
In de maanden die volgen gaat hij steeds verder achteruit en in april gaat hij voor het laatst naar buiten. “Op mijn verjaardag”, herinnert Anchel zich. Begin juni kan hij de trap niet meer op of af. Hij is te zwak. “Toen ben ik bij hem in huis gaan slapen om voor hem te zorgen.”
Op 26 juni overlijdt de vader van Anchel, om precies negen uur ’s avonds. Dat tijdstip herinnert ze zich scherp omdat de radio aanstond en het nieuws begon. Overdag hebben dierbaren afscheid genomen, in de avond is ze alleen met hem. “Het was heel bijzonder. Ik zei tegen hem: ‘Ga maar, ik red me wel.’ Er rolde een traan over zijn gezicht en toen ging-ie. Een heel verdrietig, maar ook een mooi moment.”
“Hij vond het heel moeilijk om mij achter te laten”, vertelt Anchel over het afscheid. “We waren bijna meer vrienden dan vader en dochter.” Het gemis is groot. “Ik was zo close met mijn vader. Wij waren sinds ik klein was zo op elkaar aangewezen.” Ze mist hem in de kleine dingen. “Even ergens koffie drinken, bijvoorbeeld.” Bij leuk nieuws wil ze hem nog steeds bellen. “Hij staat ook nog steeds in mijn favorieten in mijn telefoon, dat kan ik ook niet weghalen.”
Een jaar na zijn overlijden is ze in haar ouderlijk huis gaan wonen. “Mijn moeder heeft hier nog gewoond en mijn vader ook tot aan zijn dood. Ik sluit niet uit om ooit in de toekomst te verhuizen, maar ik zou het zeker nooit wegdoen.”
Ter nagedachtenis aan Wil van Stein (10-01-1954 – 11-02-1993) en Willem van Stein (21-06-1953 – 26-06-2019).
Anchel met haar moeder Wil.
Wil jij ook het verhaal vertellen van jou en je overleden dierbare? Mail je naam, leeftijd, telefoonnummer en in een paar zinnen je verhaal naar lezer@linda.nl o.v.v. Monumentje.
Janne verloor haar broer Sjoerd door een auto-ongeluk: 'Ik mis hem in de simpele dingen'
