Grote liefde

Maar seks staat vanavond niet op het menu. Dat staat het al anderhalf jaar niet. Ik wil het niet meer. Ik kán het niet meer. “Je bent zo ontzettend mooi”, zucht hij. Ik lach naar hem, hij is mijn grote liefde, mijn beste vriend, mijn alles. Ik ben zo gelukkig met hem. Elke dag hebben we het leuk, we kunnen met elkaar lachen en knuffelen als de beste. Behalve seks delen wij álles.

“Je lichaam, niet normaal gewoon”, gaat hij verder. Ik grijns tevreden. Ik geniet ervan als hij zo naar me kijkt. Ik voel geen paniek, geen druk. Hij is geduldig en begripvol. Hij zet zijn verlangens in de koelkast, voor mij, omdat hij van me houdt. Victor wil nog net zo graag seks met me als in het begin van onze relatie, nu viereneenhalf jaar geleden. Daar maakt hij geen geheim van. Maar hij accepteert dat het er niet in zit. Hij pusht nooit. Nog niet één keer heb ik hem hoeven afwijzen.

Mijn beste vriendin heeft ook al lang geen seks meer met haar partner. Maar binnen hun relatie gaat dat heel anders. Haar vriend zeurt en smeekt voortdurend. Hij eíst verandering. Hij voelt zich tekortgedaan. Wat natuurlijk begrijpelijk is, maar het helpt niet. Elke dag neemt hij opnieuw initiatief en dagelijks moet mijn vriendin nee verkopen. Zij zou zich nooit uitkleden voor zijn neus, zij zou nooit naakt slapen. Door haar verhalen voel ik me extra gezegend met Victor.

Schuldgevoel door laag libido? 'Doe het niet om de ander te plezieren', zegt seksuoloog Eveline StallaartLees ook

Voelen

Voor ik in bed stap, smeer ik mijn gezicht en decolleté in met nachtcrème. Ik kan me voorstellen dat het er sensueel uitziet, maar dat is niet mijn bedoeling. Ik probeer Victors lust niet op te wekken, dat zou gemeen zijn. Even later liggen we naakt naast elkaar – we slapen allebei bloot. Ik doe het licht uit, kus hem op zijn wang en raak met mijn hand per ongeluk zijn erectie.

Het bekende schuldgevoel maakt zich van me meester. Kutzooi. Ik gún Victor seks. Dat hoort erbij, zéker in onze levensfase. Het liefst zou ik hem alles geven waarnaar hij verlangt. Een tijd lang deed ik dat ook, ten koste van mezelf. Tot ik besloot: dit gaat zo niet langer. Ik ben verkracht op mijn zestiende. Jarenlang duwde ik het trauma weg. Ik had seks. Véél seks zelfs. Wilde seks. Kinky seks. In bed werd ik het liefst gedomineerd, gestraft, geslagen. Alles om maar niet werkelijk te vóélen. Ik speelde een rol, zodat mijn bedpartners mijn kwetsbaarheid niet zagen.

Bevrijding

Tot ik Victor ontmoette. Voor het eerst in mijn leven had ik intieme seks. Seks die om liefde draaide. In het begin was het fantastisch. Met Victor voelde ik dingen die ik nooit eerder had gevoeld. Onze klik was in bed net zo sterk als daarbuiten. Maar van de ene op de andere dag ging het mis. Ik voelde me mezelf dissociëren in zijn armen, verstijven onder zijn aanrakingen. Als ik hem oraal bevredigde, dan ging het nog wel. Maar zodra hij zich op mij concentreerde, raakte ik compleet in paniek. Ik haatte het gevoel. Waarom?Waarom gebeurt dit?

Ik snapte er helemaal niks van. Ik linkte mijn problemen tussen de lakens helemaal niet aan mijn verkrachting. Pas toen tijdens een therapiesessie het misbruik ter sprake kwam, viel het kwartje. Ik besprak het met Victor, vertelde hem eerlijk dat ik geen seks meer wilde. Hij schrok natuurlijk, maar was vanaf moment één begripvol. Dat raakte me diep. Wat was ik opgelucht dat ik niet meer hoefde, het voelde als een bevrijding.

Monogaam

Victor en ik zijn monogaam. Hij wil gelukkig geen seks met anderen. Ook stelt hij me geen ultimatum. Hij vraagt me nooit: hoe lang gaat dit nog duren? Dat hoeft ook niet. Ik werk hard aan mezelf. Ik ben in therapie en daarnaast gaan we binnenkort samen naar een seksuoloog. Want in een ideale wereld genieten wij samen van seks. Deze pauze is fijn, broodnodig zelfs.

Maar uiteindelijk wil ik het weer langzaam op gaan bouwen. Beginnen met tongzoenen, met wat hand-en-spandiensten. Wie weet hoe het loopt.
Misschien hebben we straks, over een jaar of zo, wel weer een seksleven. Of misschien ook niet. Een ding is zeker: wij worden samen oud. Ideaal is onze situatie niet. Maar hoeveel relaties zijn perfect? Ook zonder seks zijn wij zielsgelukkig.’

Een lange, monogame relatie hoeft absoluut niet saai te zijn: 'Toen iedereen weg was, híelden we het niet meer'Lees ook