1. Loes

Het was bij ons haast vanzelfsprekend dat onze zoon mijn achternaam zou krijgen, daar was geen avondvullende discussie voor nodig.

2. Lisanne

Ik ben getrouwd en heb mijn eigen achternaam gehouden, zo ben ik immers geboren. Ik wilde heel graag onze dochter mijn achternaam geven. Ook omdat ik mijn vader wilde meegegeven dat zijn naam op deze manier voort zou leven, na het verongelukken van mijn broertje van negentien. Helaas was mijn man het hier totaal niet mee eens…

Lees ook
Aafke: ‘Mijn mans achternaam is Ieven en ja, dat lees je verkeerd’

3. Michelle Affourtit

Gelukkig hebben wij allebei een achternaam die we moeten spellen. Onze drie kinderen hebben mijn achternaam gekregen. Mijn man wilde zijn achternaam juist niet voorzetten en ik de mijne maar al te graag. Oh ja, en mijn man heeft mijn achternaam – en dus de achternaam van onze kinderen – erbij genomen toen we trouwden.

4. Diantha

Mijn kinderen hebben mijn achternaam. Dit is voor mijn man totaal geen issue geweest. Ik vond het fijn om de naam van mijn vader voort te zetten.

Lees ook
Echtscheiding of spelfout: steeds meer Nederlanders veranderen hun achternaam

5. Marjanke

Hier hebben de kinderen de achternaam van mijn vrouw gekregen. Dat was bij de oudste nogal een dingetje, omdat ik de biologische moeder ben. Volgens de wet is het zo dat wanneer de vader onbekend is, het kind automatisch de achternaam krijgt van de moeder. Ik heb dus tijdens de zwangerschap een ‘akte van naamskeuze’ aangevraagd. We waren al gehuwd en ik had al die jaren al haar naam. Zou raar zijn als zoonlief dan als enige mijn meisjesnaam zou krijgen. Onze tweeling kwam uit haar buik, dus geen gedoe met aktes. Nu dragen we allemaal één achternaam, want we zijn immers één gezin.

6. Bianca

Onze dochter heeft de achternaam van mijn man. Toen we trouwden heb ik wel eerst mijn meisjesnaam gehouden en zijn achternaam daarachter.

7. Charissa

Hier was het héél simpel, wij hebben dezelfde achternaam dus hier geen discussies over gehad.

8. Esther

Waarom de achternaam van je man of vriend. Het kind groeit negen maanden in jouw buik. Als blijk daarvan mag hij of zij best de achternaam van de moeder krijgen. Misschien was dit vroeger heel normaal, maar nu is dit toch wel achterhaald.