In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. In 2021 zorgde dat voor een aantal bijzondere verhalen.
Hieronder vind je 5 Monumentjes die massaal werden gelezen op LINDA.nl.
5 ontroerende Monumentjes uit 2021: 'Zo heb je een boom van een zoon en zo, poef, is hij weg'
Valéry over haar vader John
“Net na oud en nieuw 2019 werd mijn vader opgenomen vanwege een flinke longontsteking. Ze dachten ook aan een bloedvergiftiging, waarvoor hij voor controle naar de longarts moest. Die schrok zo erg van de toestand van mijn vader, dat hij direct werd opgenomen. Hij was zo ziek, uitgeput en benauwd.
Mijn vader is op 1 maart in coma gebracht op de intensive care. Daar heeft hij zeven weken gelegen. Zijn laatste woorden tegen mij waren op WhatsApp: ‘Tot morgen, meisje.'” – Lees hier het hele Monumentje van Valéry.
Mariska over haar zoontje Tygo
“Op een woensdagmiddag speelde Tygo in de buurt met een jongetje. Ze gingen samen een tunnel maken door de zandberg. Maar op het moment dat het jongetje over de heuvel rende, stortte de tunnel in, met Tygo er nog in.
En dan zie je je zoontje liggen. Hij was een soort van leeg. Er is zoveel druk op zijn lijf gekomen, dat hij is leeg geduwd. Toen we aankwamen in het ziekenhuis is Tygo meteen in coma gebracht, zodat het lichaam kon herstellen. Ik zag niks gebeuren, het hartje bonkte nog wel, maar het leven was er al uit.” – Lees hier het hele Monumentje van Mariska.
Iris over haar zoon Delano
“Ik vind het moeilijk dat ik over ‘mijn overleden persoon’ ga schrijven, omdat ik niet (nee, ‘nog steeds’ niet) kan accepteren dat hij ons daadwerkelijk ontnomen is. Mijn kind, mijn allerliefste D.D. Zo heb je een 1.93 meter lange boom van een gozer en zo, poef, is hij weg. Dat is onmogelijk te bevatten.
Op dertienjarige leeftijd werd onze sportieve Delano ineens ziek: leukemie. De minst erge variant. Na een slopende behandeling van drie jaar zou het genoeg zijn. Na alle ontberingen op fysiek, psychisch en sociaal gebied was hij op zijn zestiende eindelijk klaar. Maar binnen een half jaar kwam de ziekte terug. Om een lang en mensonterend verhaal kort te houden; Delano is nog net achttien jaar geworden.” – Lees hier het hele Monumentje van Iris.
Roy over zijn vrouw Simone
“Simone was een bijzondere vrouw. Zij was het mooiste publiek voor mijn idiote grappen. Als ik bijvoorbeeld achter haar liep, kon ze aan mijn lopen al horen dat ik iets geks deed. Daar moesten we dan weer om lachen.
Ik heb aan haar te danken dat ik de persoon ben die ik nu ben. Het waren mooie jaren met af en toe ook diepe dalen. Maar samen kwamen we er altijd doorheen. Het grote verdriet omdat ze er ineens niet meer was, is met geen pen te beschrijven. Ze was mijn grote steun en toeverlaat. ‘Een mooi stel’, zoals enkelen schreven. Wij hebben elkaar gevormd in de 23 jaar dat we elkaar kenden.” – Lees hier het Monumentje van Roy.
Jolanda over haar zoon Marc
“Op zijn negentiende was hij in de bloei van zijn leven. Hij had een leuke baan, een leuke vriendin, zat heel goed in zijn vel en het leven lachte hem toe. En ineens hield alles op. Zes jaar geleden, op 3 maart 2015, veranderde ons leven voorgoed. Marc kreeg een ernstig ongeluk. Hij raakte in coma en overleed zes weken later.
Die weken in het ziekenhuis lieten ons zien hoe geliefd Marc was bij familie en vrienden. Elke dag kwamen ze bij hem op bezoek. Het schriftje met hun brieven aan Marc in die periode zijn me zo dierbaar, ik vind er nog altijd troost in.” – Lees hier het hele verhaal van Jolanda.
Meer Monumentjes vind je hier.
Marjet herdenkt haar moeder Jet: 'Ik heb nooit geweten dat rouwen zo rauw zou zijn'
