Actrice Hanna Verboom (41), binnenkort te zien in de serie Elixer, is hoogzwanger van haar derde kindje. Ze heeft de afgelopen jaren intensief gewerkt aan haar mentale gezondheid, met één duidelijk doel: haar bipolaire stoornis niet doorgeven aan haar kinderen.
Hanna groeide zelf op als KOPP-kind (Kind van een Ouder met Psychische Problemen) en weet hoe psychische kwetsbaarheid generaties lang kan doorwerken.
“De afgelopen drie jaar heb ik veel opgeruimd. Dat ging terug naar mijn jeugd”, vertelt ze in een interview met de VARAgids. “Op een gegeven moment moet iemand zeggen: ‘Tot hier en niet verder. Ik ga dit opruimen, zodat ik het niet doorgeef aan mijn kinderen.'”
De actrice is zich bewust van de grote verantwoordelijkheid die dit met zich meebrengt. “Maar het is ook een mooie reis, al moet je wel de draken in hun ogen kijken.”
Dat ze nu zoveel beter in haar vel zit, is een groot contrast met haar eerste zwangerschap. Destijds kampte ze met extreme slapeloosheid, viel ze af en belandde ze uiteindelijk in het ziekenhuis om haar slaapritme met medicatie te herstellen. Dit keer voelt ze zich stabieler. “Crisis gaat vooraf aan transformatie. Het is misschien als een rups in een cocon. Op het moment dat je de cocon opent, zie je alleen maar smurrie. Het lijkt dood, maar uiteindelijk vliegt er een vlinder uit. Zo voelt het voor mij ook.”
Twintig jaar lang hield Hanna haar bipolaire stoornis verborgen, totdat ze er drie jaar geleden open over werd in haar documentairereeks Uit De Schaduw. Ze kreeg destijds het advies om te zwijgen, uit angst dat ze nooit meer rollen zou krijgen. “Mijn voormalige manager raadde het me af, maar voor mij was het juist een enorme bevrijding.”
Psychiater Floortje Scheepers wil minder hokjesdenken: 'Vertel kinderen niet dat ze afwijkend zijn'
Inmiddels ziet ze haar mentale kwetsbaarheid als een kracht. “Vroeger was ik bang voor mijn duistere kanten, nu heb ik die omarmd. Ik zou willen dat iedereen er open over kan zijn, want lijden hoort bij het leven. Het wordt echter een crisis als mensen het alleen moeten doen. Dan kan het escaleren in een depressie of nog erger. Daarom denk ik dat we beter open kunnen zijn over onze rafelrandjes. Het is vaak de angst voor de angst of het verdriet om het verdriet waardoor het zo heftig voelt. Maar het is heel normaal om niet normaal te zijn.”
Hanna kreeg op haar negentiende al een psychose, een ervaring die haar diep raakte. “Je zelfvertrouwen is compleet aan gort. Het voelt alsof alle hokjes in je hoofd door elkaar zijn gegooid. Je hebt dingen gezien die er niet zijn, je weet niet meer waarop je kunt vertrouwen. Dat is heel heftig. Je hebt het gevoel dat er iets fundamenteel mis met je is en dat je een groot deel van jezelf moet verbergen. Daardoor kun je steeds meer vereenzamen.”
Door haar openheid hoopt ze het gesprek over mentale gezondheid te normaliseren. En met haar derde kindje op komst, voelt ze zich sterker dan ooit. Haar reis is nog niet voorbij, maar één ding is zeker: ze bepaalt zelf de koers.
Hanna Verboom doorbreekt taboe op psychische variaties: 'Het is normaal om niet normaal te zijn'
