De meningen over horrorfilm ‘Hereditary’, die nu in de bioscoop draait, variëren nogal. Namelijk van ‘engste film van het jaar’ tot ‘engste film ooit’.
Twijfel je of je het aandurft? Geen nood: wij zagen ‘m en we helpen jou bij het maken van je keuze.
Lees ook
‘Engste horrorfilm aller tijden’ vanaf vandaag in de bioscoop
1. Moderedacteur Michel Pierre:
“Overal wordt Hereditary aangekondigd als de engste film van 2018, waardoor ik erheen ging met hooggespannen verwachtingen. De film is eng, maar ik heb enger gezien. Ik vind hem vooral mooi gemaakt. Er zitten verschillende fragmenten in die zo geloofwaardig zijn dat je ’s avonds toch even een paar keer naar het plafond kijkt (bekijk de film en je weet waar ik het over heb). De film is erg overtuigend doordat zo’n geweldige actrice als Toni Collette de langzaam ontsporende moeder speelt. Wat ik wel een heikel punt vind, is dat het kleine meisje (Milly Shapiro) dat gecast is in een enge rol lijdt aan cleidocraniale dysplasie (een aangeboren botafwijking). Ook de acteur achter Dustin van Stranger Things heeft dit, maar in zijn rol deed dat er niet toe (het zorgde zelfs voor broodnodige diversiteit), terwijl het in de rol van Milly lijkt te worden ingezet als extra scare-factor. Dat vind ik jammer.”
2. Eindredacteur en LINDA.reizen-coördinator Suzette:
“Ik ben nogal fan van thrillers (en als het even moet horror), maar aangezien ik tegenwoordig bijna niemand meer naar dat soort films meekrijg, was ik al een tijdje niet meer naar een enge film geweest. Je begrijpt: ik zat al de hele dag peentjes te zweten met dank aan de recensies van Hereditary. Maar eenmaal in de bioscoop, bleek het spanningsgehalte príma te overzien. Geen huilende of wegrennende bioscoopgangers, en ook geen ‘van schrik’-rondvliegende popcorn. Ik heb zelfs mederedacteur Tim niet in zijn arm hoeven knijpen. Wel een paar keer met mijn handen voor m’n mond gezeten, maar dat was meer van de goorheid dan uit doodsangst. En vooruit: ik heb wel drie keer hardop gegild. Over het plot kan ik nog steeds niet uit: ik vond het hartstikke raar, maar misschien begrijp ik het gewoon niet. Het acteerwerk vond ik dan weer wel goed, op de huilbuil van tienerzoon Peter (die overigens heel erg op Jesse Klaver lijkt) na dan. Of ik mensen de film zou aanraden? Niet per se. Maar het was een prima vermakelijke avond.’
3. Senior redacteur Tim:
‘Dat Suzette me niet in mijn arm greep, vat deze film denk ik perfect samen. Ja, er zit een aantal érg heftige en vooral absurde scènes in – maar de engste film van het jaar? Dat is Hereditary zeker niet. Bij A Quiet Place, ook dit jaar uitgekomen en ook vol lof ontvangen, zat ik een stuk meer op het puntje van mijn stoel. Hereditary is onheilspellend en intrigerend, met vooral van Toni Colette enorm goed acteerwerk, maar naar het eind toe ontspoort-ie en probeerde ik vooral nog het idee achter het plot te begrijpen.’
4. Film- en televisieredacteur Belinda:
“Hereditary ‘de engste film ooit’? Welnee, eerder de vieste film ooit door de extreem expliciete scènes. Props voor de acteurs, die met hun acteerwerk het horrorgenre naar een hoger plan tillen. Toni Collette en nieuwkomer Milly Shapiro hebben namelijk niks méér nodig dan de blik in hun ogen om je de rillingen over je rug te laten lopen. En dat is pas écht eng.”
5. Hoofdredacteur Jossine:
“Ik hou helemaal niet van horrorfilms (ik ben meer van de superhelden) maar als een film wordt omschreven als ‘engste film aller tijden’ met ‘bezoekers die flauwvallen, wegliepen of moesten kotsen’ dan zit ik – als sensatiezoeker – op de eerste rij. Toegegeven: meer dan een keer kneep ik de ogen toe als ik vermoedde dat er een ijselijke scène aankwam, maar voor de rest keek ik vooral om me heen of mensen flauwvielen of braakten. Helaas. Niet alleen is de film echt niet griezeliger dan een gemiddelde spannende film, ook is het plot angstaanjagend bespottelijk – dat dan weer wel. Ik vind het vooral een heel slimme marketing-hoax waar ik met toegeknepen ogen ben ingetrapt.”
6. En tot slot onze content- en conversie-coördinator Eline:
“Mijn huisgenoot zette gisteravond om 20.30 uur de trailer aan op groot scherm in onze woonkamer. Om 20.31 uur lag ik huilend in een hoekje heen en weer te wiegen.”
Oké, niet onze hele redactie durft dus te gaan.
Lees ook
Lianne snapt niks van de horror-fascinatie: ‘Ik vind enge films een verschrikking’
