In Kook van Jou duikt Yvon Jaspers de keuken in samen met iemand die gebruikmaakt van de voedselbank. Deze keer is dat Yvonne, die een feestmaal maakt voor haar neefje Justin, met wie ze een bijzondere band heeft.
Yvonne was vier jaar geleden nog drugsverslaafd en ze leefde voornamelijk op straat.
Bij een buurthuis in Arnhem doet Yvonne een aantal dagen per week vrijwilligerswerk. “Ik ben hier begonnen met pannenkoeken bakken en dat is steeds verder gegaan”, legt ze aan Yvon uit. “Ik had een beetje een ruw leven erop zitten en daar ben ik weer uit gekomen. Dus ik denk dat ik toch wel wat moet gaan doen.” Met haar kookclub maakt ze elke week een maaltijd met de producten die overblijven bij de Voedselbank, zodat er niks wordt verspild en mensen met een kleine portemonnee er voordelig kunnen eten.
Zelf krijgt Yvonne ook een pakket van de Voedselbank. Vandaag gaat ze koken voor haar neefje. “Hij is meer dan mijn neefje voor mij. Hij is een soort zoon, maar ook mijn beste vriendje.” Ze is erg dankbaar voor de band die ze hebben. “In mijn slechte periode is hij altijd van mij blijven houden en achter mij blijven staan. Dat vind ik heel bijzonder.”
Dat Yvonne bij de Voedselbank producten krijgt, zorgt voor ademruimte: “Hierdoor houd ik wat geld over om wat andere dingen te doen. Het is best veel wat je krijgt; niet alleen eten, maar ook toiletpapier en verzorgingsspullen.” Ze kijkt er elke week naar uit en vindt het een leuke verrassing om te zien wat erin zit. “Het is toch een beetje een cadeautje, hè.”
Kim (26) heeft het Ehlers-Danlossyndroom en gaat naar de Voedselbank: ‘Krijg weleens nare reacties’
Tussen het koken door laat Yvonne ook haar woonsituatie zien. Ze heeft een eigen kamer in een huis waar ze de keuken deelt met een huisgenoot. “Toen ik 21 jaar was had ik een koophuis, ik had het goed voor elkaar, een goede baan. Maar ik ben in een neerwaartse spiraal terechtgekomen en in een leven waarin ik niet terecht had willen komen. Dus ik moest weer opnieuw beginnen en daar ben ik nu mee bezig.”
Ze legt uit dat haar drugsverslaving geleidelijk aan ontstond. “Dat ging van af en toe snuiven naar om de dag, totdat ik het de laatste drie jaar ben gaan roken. Daardoor ben ik helemaal ten onder gegaan.” Yvonne vertelt openhartig over hoe ze alles verloor en op straat terechtkwam. “Ja, ik was er slecht aan toe. Als ik niet was gestopt, dan had ik hier niet meer gezeten.”
“Ik zat ook wel eens op de nachtopvang, maar sliep ook op straat, tussen de auto’s, op een stuk karton. Of in het park of aan de Rijn in een tentje” aldus Yvonne over haar tijd op straat. Deze periode duurt ongeveer een half jaar. Tot ze heel erg ziek wordt: “Ik hoestte ook bloed op, ik viel bijna flauw.” Haar vader blijft haar opzoeken als ze op straat leeft. “Hij zegt nog wel eens: ‘Yvonne, ik weet niet wat het was maar die dag moest ik gewoon naar je toe’.” Als hij haar in het park vindt, schrikt hij zich kapot. Haar ouders besluiten haar op te halen “Dan zie je die mensen daar staan met tranen in hun ogen. Ja, je kan wel aan de drugs zitten, maar dat doet wel iets met je.” Ze is op en wil en kan niet meer op dat punt “Met mijn verslaving heb ik niet alleen mezelf vernietigd, maar ook mijn hele familie heb ik daarin meegetrokken.”
Twee weken later vliegt Yvonne naar Portugal om af te kicken. “Doodsbang was ik toen ik daar aankwam, maar ik wist dat ik dat moest doen. En daar ben ik echt opnieuw geboren. Ik ben zo dankbaar dat ik die kans heb gekregen om dat daar te doen.” Haar familie blijft haar steunen en ook neef Justin houdt onvoorwaardelijk van zijn tante. “Toen ik terugkwam, stond hij met een groot spandoek op me te wachten. Echt heel bijzonder.” Ze vindt het erg dat destijds nog jonge Justin in de tijd van haar verslaving bang voor haar was. “Ik gebruikte drugs en dat vond hij eng. Toen hij me zag, schrok hij heel erg van me. Ik zag er echt niet uit, verslaafd.”
“Ik werd echt als junk gezien op straat. Dat doet iets met je, ik werd niet meer als mens gezien”, vertelt Yvonne. Als ze kort nadat ze is afgekickt door het park wandelt en een vrouw een praatje met haar maakt, weet ze niet wat haar overkomt. “Dat vond ik zo gek, dat iemand weer met mij praatte. Ik heb een stukje verderop keihard staan janken. Ik vond het zo gek dat ik weer als mens werd gezien.”
Kook van Jou terugkijken? Dat kan hier.
Kamp jij of iemand in je omgeving met verslaving of andere psychische klachten? Bel, chat, app of mail gratis en anoniem met een hulpverlener van MIND Korrelatie via mindkorrelatie.nl of 0900-1450.
Sheila vertelt in 'Kook Van Jou' over haar werk in een bordeel: 'Ik vond het waanzinnig'
