Vorig jaar zijn er volgens het Centrum Internationale Kinderontvoering 288 kinderen door een ouder ontvoerd naar een ander land. Wij vroegen ons af: wanneer is iets precies kinderontvoering?
In 2017 werden er 37 kinderen meer ontvoerd dan in 2016. Ook waren er nog eens 448 kinderen betrokken bij een dreiging om ontvoerd te worden. Kinderen vanuit Nederland werden het vaakst ontvoerd naar Polen, Duitsland, België, het Verenigd Koninkrijk, Turkije en Marokko. De meeste meldingen van een ontvoering door een ouder naar een ander land kwamen uit Zuid-Holland, en de vrouw was de ontvoerder in zeventig procent van de ontvoeringen.
Over de grens
Wanneer er precies wordt gesproken van ontvoering van een kind door een ouder, ook wel ouderontvoering of internationale kinderontvoering, is ontzettend complex. Je kan al van ouderontvoering spreken als je jouw kind meeneemt over de grens, bijvoorbeeld voor een dagje Antwerpen, als je ex hier geen toestemming voor heeft gegeven. De achterblijvende ouder moet dan wel gezag over het kind hebben, anders is het geen ontvoering.
Gezag
Ouders die getrouwd zijn bij de geboorte van het kind, krijgen automatisch beiden gezag over hun kind. Zijn de ouders niet getrouwd, dan krijgt alleen de moeder automatisch gezag. Voor de vader moet het dan apart geregeld worden via een verzoek bij het gezagsregister bij de rechtbank. Na een scheiding houden ook beide ouders het gezag over het kind, behalve als er problemen hebben gespeeld en de rechter heeft besloten het gezag aan één ouder toe te wijzen.
Rechtbank
Nu spreken we dus van internationale kinderontvoering als één van de ouders het kind meeneemt naar het buitenland, zonder dat de andere ouder met gezag, óf de rechtbank daar toestemming voor heeft gegeven. Want als je toestemming hebt gekregen van de rechtbank, dan wordt er niet gesproken van ouderontvoering.