Een aura is niet tastbaar, als ik experts mag geloven. Hoe kun je zoiets op de gevoelige plaat zetten? Het staartje van m’n spirituele zoektocht… ik heb er een inmiddels een hard hoofd in.

De website van Peter van de Klok, die aura-fotograaf is, ziet er meer dan keurig uit. Hij is een van de weinigen in Nederland die zo’n apparaat heeft. Hij komt niet aan huis, tenzij je een aurafoto-party geeft. Maar ja, corona.

Bij Peter thuis in Breda maak ik op de deurmat al een grapje. Gewoon om het ijs te breken. Het blijft bij een poging. Hij schenkt thee in en vertelt over wat, in zijn ogen, spiritualiteit is: “In het nu en in de totale overgave zijn.” Ondertussen scan ik de ruimte op de heilige graal, de magische camera.

Die blijkt boven te staan. Als ik halverwege de trap omhoog vragen over de behandelkamer stel, in de hoop me beter op m’n gemak te voelen, zegt Peter: “Besef even wat je nu doet…” Huh? denk ik. “Je bent al bezig met wat nog komen moet Maaike, je zit duidelijk niet in het moment.”

Ik voel aan m’n intuïtieve tentakels (of paranormale water) dat dit een eh… bijzondere en lange middag wordt. Peter vertelt bevlogen over verschillende chakra’s en de kleuren van deze energieplekken in je lichaam. Wat die precies met je aura te maken hebben, blijft in de ruimte zweven.

De stoel waarop ik plaatsneem staat voor een zwart gordijn. Ik krijg flashbacks uit series met seance-kamers, waar ze geesten opriepen of glaasje draaiden. Naast de stoel staat een blauw kastje. “Daar mag je je linkerhand op leggen.”

“Ik vermoed dat je aura nogal rood is”, zegt Peter bedenkelijk nadat-ie geschoten heeft. Is dat een belediging of een compliment? Een printer bevestigt het: ik sta in een knalrood decor. Met roze en blauwe slierten rond het hoofd. “Zo…”, zeg ik. “Heftig dit.”

Peter: “Rood is je basis-chakra. Dat kan betekenen dat je met beide benen op de grond staat. Het staat ook voor passie. Een chakra kan actief of defensief werken.” Ik zucht. Chakra’s. God, wat heb ik het gehad met die dingen. Het zal vandaag wel defensief zijn.

Dat ligt niet aan Peter, het is de vicieuze bovennatuurlijke cirkel waar ik in zit. Als bewijs dat aura van kleur verschilt, maakt Peter een foto van zichzelf. Zijn exemplaar is knalgroen, hij heeft een oranje band om het hoofd. Het lijkt wel een cowboyhoed.

“Geestig”, zeg ik. “Dat zeg je best vaak: geestig”, aldus Peter die duidelijk geen zin in grappen en grollen heeft. Ik brei dan ook een eind aan de sessie en bedank hem voor de moeite en tijd.

In de auto bel ik Marleen, m’n spirituele tegenhanger. Zij is verbaasd. “Een aura is niet hetzelfde als een chakra. Een rood aura betekent dat je avontuurlijk bent. Het staat voor sterk, direct en zelf vervullend zijn. Je bent klaar voor een lang leven en financieel succes.” Toegegeven, ze leest het uit een boek voor. “Mooi’, zeg ik opgelucht. “Dat is dus positief.”

Thuis trekken ze de aurafoto zowat uit m’n handen. “Het is alsof je in een hart van bloed staat, mam”, zegt Puck die lang blijft staren. Charlie lacht om mijn verveelde gezichtsuitdrukking. “Haha, vond je het eigenlijk wel leuk?”
Gelukkig heeft Stijn de juiste feedback: “Jezus… De passie schiet letterlijk uit je flanken, meid.”

“Nu wil ik ook zo’n foto”, zegt hij enthousiast. “Houd anders een aura-party als je in de zomer jarig bent”, zeg ik plagerig. “Enig”, antwoordt hij. “Dat is toch geweldig… Straks als het weer mag en kan. Met alle collega’s.” Hij meent het. “Moet je zeker doen”, zeg ik. “Vrees alleen dat er weinig te lachen valt.”

En dit is ‘m dan, de aurafoto:

Journalist en auteur Maaike Olde Olthof (45) is gescheiden en heeft twee dochters. Never a dull moment’ in dit atypische huishouden. In februari liet ze Lenormand-kaarten leggen, haar aura fotograferen en bezocht ze iemand die handen leest. Volgende week weer normaal materiaal.