Eenzaam

Onlangs kondigde ze haar pensioen aan, met een enorme respons als gevolg. “Ik merk nu pas dat er hele generaties met mij zijn opgegroeid”, vertelt De Nooij in de kappersstoel. Ze is benieuwd hoe het pensioen haar gaat bevallen; de radioster is nooit echt goed geweest in stilzitten. “Ik vraag me af hoe ik m’n gepensioneerde leven ga leven”, zegt ze lachend.

Naast haar grapjes deelt ze ook openhartig de toenemende eenzaamheid waar ze mee te maken krijgt. Sinds de coronacrisis is De Nooij’s wereld kleiner geworden en is het thuis stiller dan ooit. “Ik ben nooit gewend om alleen te zijn”, vertelt De Nooij. “Ik wil best een paar dagen alleen zijn, maar ik ben écht alleen. De grens is bereikt.”

Zestien jaar ziek

Bijna vier jaar geleden overleed haar man na een ziekbed van zestien jaar. Het huwelijk was volmaakt tot hij getroffen werd door meerdere hersenbloedingen. Door de hersenbeschadiging ging hij steeds meer achteruit.

“Hij was een ander mens geworden”, deelt ze verdrietig. “Op het laatst wist hij niet meer wie ik was en ging ik er met tegenzin naartoe.” De Nooij voelt zich nog steeds schuldig om die tegenzin, maar: “Het was zestien jaar dat iemand niet meer de man is waar je ooit van hebt gehouden.” 

‘Niet op zoek’

Ze ziet zichzelf niet snel weer daten met iemand: “Gedoe allemaal”, zoals ze resoluut zegt. Na het verlies van haar geliefde man houdt De Nooij het liever bij de vrienden en familie om zich heen. “Een leuke man waar ik tegen aan kan liggen, die mij snapt en van me houdt, die is er niet en daar ga ik ook niet naar op zoek.”

Tineke de Nooij gaat voor documentaire op zoek naar 'healer' Jomanda in CanadaLees ook

Het fragment terugkijken? Dat kan hier.