Samir en ik hebben zaterdagmiddag afgesproken. Op een Amsterdams terras, waar ik om vier uur volop in de oorlogskleuren zit.
'Geheel onverwacht trekt hij me naar zich toe en zoent me volop'
Hij appt me dat hij wat later is, want hij is op het verkeerde station uitgestapt. Geen probleem, de zon schijnt en het is heerlijk op het terras.
Na een minuut of tien voel ik dat er iemand achter me zit, die steeds naar mij kijkt. Ik raak lichtelijk geïrriteerd en na een tijdje negeren, besluit ik me om te draaien om degene wiens ogen in m’n rug prikken de stinkeye te geven.
Wanneer ik me omdraai blijkt het Samir te zijn! ‘Ik wilde je gewoon even rustig bekijken.’ Hmm, het keuringsritueel, maar ik vraag me toch lichtelijk in paniek af of ik iets raars heb gedaan, terwijl ik me onbespied waande; gepeuterd, gekrabd, gekwijld over mijn glas?
Het zal meevallen, want hij schuift aan op de houten bank waar ik op zit. Hij is leuker dan op de foto en het is direct gezellig. We zetten eigenlijk onze drukke WhatsApp-gesprekken gewoon voort en voor we het weten is het zeven uur. ’Zullen we wat eten?’ stelt Samir voor. Hij heeft er geen probleem mee naar een vegan eettent te gaan en zo belanden we in een hummus-bar. We lachen, praten over sterrenbeelden, over zijn kinderen – hij heeft er drie – en voor we het weten is de avond om en breng ik hem in vliegende vaart naar het CS om zijn laatste trein te halen.
Bij de kiss&ride stap ik uit om hem te bedanken voor de leuke avond en geheel onverwacht trekt hij me naar zich toe en zoent me volop. Hoe lang is dit geleden? Tien jaar of zo? Ik was het afgelopen decennium vooral moeder, journalist, vriendin, kostwinner, dierenverzorger, maar geen vrouw. Maar met die ene zoen word ik dat in een klap; een vrouw, een seksueel wezen.
En dan moet hij rennen voor de trein. In de auto tuimelen de gedachten en gevoelens over elkaar heen. Wanneer ik thuiskom vraagt mijn dochter nieuwsgierig: ‘En???’
‘Ja, leuk. Ik heb gezoend voor het Centraal Station!’ ‘Oh mam, je meent het!’ En we krijgen allebei de slappe lach.
‘Viezerik!’ roept ze.
En dan flitst mijn WhatsApp op: ‘Sophie!! Ben je veilig thuisgekomen?’
‘Ja.’
‘Ik vind je echt heel leuk mevrouw de Schorpioen. En je kunt heerlijk zoenen. ‘t Is dat ik de trein moest halen…’
Overigens leer ik gaandeweg ook dat wanneer een vent je leuk vindt, hij je direct na de date, dus op dezelfde avond, appt. Dat is standaard. Er zullen ongetwijfeld afwijkingen zijn, maar doorgaans werkt het zo.
Hij wil graag een tweede date en ik ben ondertussen ietwat gewend geraakt aan het boerse accent. Jammer genoeg moet Samir de volgende ochtend naar Berlijn waar hij als decorbouwer twee weken met een muziekgezelschap rondreist.
‘Hoe lang is het geleden dat jij verliefd was?’ vraagt hij.
‘Heeeel lang geleden,’ antwoord ik.
‘Wel mooi hè, verliefd zijn?’
‘Zeker Samir.’
‘Wie weet.’
‘Tja, wie weet…’
Sophie (58, pseudoniem) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen.
De volgende aflevering verschijnt zaterdag 18 april om 12.00 uur op LINDA.nl. Wil je de columns van Sophie nog makkelijker volgen, schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief. De nieuwe aflevering verschijnt vanzelf in je mailbox.
Disclaimer: deze teksten zijn geschreven voordat de coronamaatregelen ingingen.