Evie (16) heeft veel overgewicht en lijdt daar flink onder. In ‘Jouw schuld dat ik dik ben’ gaat ze de confrontatie met haar ouders én haar extra kilo’s aan.
De tiener houdt haar moeder verantwoordelijk voor haar slechte eetgewoontes.
Eenzaam
Enorme porties avondeten, ladingen snoep en gigantische ijscoupes: eten speelt de hoofdrol in het gezin van Evie. In twee jaar tijd is het meisje tientallen kilo’s aangekomen. Inmiddels voelt ze zich zo ongelukkig dat ze nauwelijks nog van haar kamer afkomt.
Ze vertelt hoe de eenzaamheid haar aangrijpt: “Ik ga eten omdat ik me zo voel. Maar daarna ga ik nóg meer eten omdat ik me zo rot voel over mijn uiterlijk. Als het zo nog tien jaar doorgaat weet ik niet of ik dan nog leef, want dan ben ik heel ernstig obees.”
Het lukt Evie niet om uit deze vicieuze cirkel te komen en op hulp van haar ouders hoeft ze ook niet te rekenen. Beiden hebben ook zwaar overgewicht en zijn gek op lekker eten. Dat rekent ze hen aan, vertelt ze in een emotioneel gesprek aan haar moeder: “Jij bracht me die slechte eetgewoontes bij en nu kan ik ze niet meer afleren.”
De harde woorden komen aan en alle gezinsleden besluiten hun leefstijl radicaal om te gooien, mét succes. De kilo’s vliegen eraf, Evie komt weer van haar kamer af en het gezin is hechter dan ooit dankzij hun gezamenlijke doel.