Moeder Ans en de 8-jarige Tabo wonen in een rijtjeswoning in het Twentse Rijze. Waar ze voorheen als fotograaf en grafisch vormgever een vrouw van de wereld was en op de bonnefooi naar Frankrijk, Suriname en Zuid-Afrika vertrok, zit ze sinds haar besmetting met hiv vooral thuis. “Ik werd ongepland zwanger van de vader van Tabo. Hij wilde er niks mee te maken hebben. Ik ben teruggegaan naar Nederland en kwam hier achter de besmetting.”

Levensstijl

Het zal voor Marianne even schakelen zijn om met een flink kleiner budget door het leven te gaan. “Ik laat iedere twee weken mijn haren, nagels en wimpers doen.” De blondine staat niet graag in de keuken en zoekt bijna dagelijks een restaurant op voor het diner. “Ik denk er nooit over na of ik uit eten kan gaan voor het geld, maar wel voor de lijn.” Als ze thuis eet, geeft ze gewoon een “groot feest” met een “kok aan huis” en een “zangeres”.

Dat is voor Ans compleet anders. Alhoewel ze het alleenstaande moederschap “ergens heerlijk” vindt, doordat ze alle tijd samen met Tabo kan doorbrengen, valt het haar ook zwaar. “Door de hiv heb ik verkalking in mijn hoofd en zijn mijn eigen tanden eruit. Op mijn dieptepunt woog ik 43 kilo”, vertelt ze zichtbaar geëmotioneerd. Door de besmetting kan ze niet werken en heeft ze bijna geen vrienden.

Pauline wil stigma hiv doorbreken in 'Het Mooiste Meisje van de Klas': 'Ik dacht: ga ik dood?'Lees ook

Huizenruil

“Jeetje, wat een leuke straat”, klinkt het wanneer Marianne en Daniëlle de wijk van Ans en Tabo inrijden. Eenmaal binnen zijn de vrouwen ook enthousiast. “Het ziet er hartstikke netjes uit.” Er hangen tekeningen van Tabo in huis, waaruit blijkt hoeveel zijn moeder Ans voor hem betekent. “Je kunt echt zien dat zijn mama zijn wereld is”, zegt Daniëlle.

Ans en Tabo kunnen hun ogen niet geloven wanneer ze hun tijdelijke woning tegemoet lopen. “Oh wat gaaf!”, roept Ans, gevolgd door “het is zo cool” van Tabo. Het enige waar hij minder blij van wordt, is de pop die op de bank zit. Ans bekijkt liever de joekel van een inloopkast.

Budget

Waar Marianne en Daniëlle het deze week met een budget van 100 euro moeten doen, mogen Ans en Tabo zich uitleven met 1750 euro. “Ik schrik ervan. Hoe doen ze dit? Heel heftig”, aldus Daniëlle. De luxe etentjes moeten ze inruilen voor het gasfornuis. Dat gaat met de rookmelder die op hol slaat meteen mis. Gelukkig kunnen ze om de iets verbrande pasta lachen.

Ans en Tabo houden een relaxte avond en bestellen kroketten en patat bij de snackbar. In de ochtend bestellen ze een uitgebreid ontbijt van ruim 60 euro. “Is 13,95 voor een heel brood? Normaal haal ik dat voor 99 cent”, vertelt ze lachend. “Extra langzaam kauwen”, geeft ze Tabo mee. De twee starten dolgelukkig hun eerste dag van hun tijdelijke nieuwe leven.

Armoede belemmert kinderen in ontwikkeling: 'Ze komen terecht in een vicieuze cirkel van ongelijkheid'Lees ook

Verwennerij

Het ruime budget geeft Ans de kans om weer een keer aan zichzelf te denken. In een kledingwinkel scoort ze voor 800 euro nieuwe outfits. “Sorry als ik onzeker overkom, maar door mijn ziekte woog ik 43 kilo en daarna heb ik nooit meer nieuwe kleding gekocht”, deelt ze zichtbaar geëmotioneerd met de verkoopmedewerker. Ook het bezoek aan de kapper doet haar goed. “Ik zie mijn oude ik weer terug.” Ze loopt met een glimlach van oor tot oor weer de straat op.

Ans heeft ook voor Tabo een verrassing in petto. Hij mag samen met een ontwerper en graffitikunstenaar sneakers pimpen. Aandachtig luistert hij naar zijn leraar. “Tabo, je bent snel man!”, geeft hij als compliment. “Dankjewel dat je hem gelukkig hebt gemaakt”, aldus Ans bij het afscheid.

Ze mogen de week afsluiten met een luxe diner aan huis, onder leiding van chefkok Pedro – die normaal gesproken over de vloer komt bij Marianne. “Ga jij je eerst even optutten?”, vraagt Ans aan Tabo, die groots make-upliefhebber is. Samen komen ze vol in de glam ten tonele en genieten ze van de gerechten.

Conclusie

Het naar binnen rijden van de vuilnisbak en het doen van de afwas laat Marianne beseffen hoe luxe haar eigen leven is. “Het is flink wennen, maar ik heb er wel respect voor.” Samen met Danielle scoort ze een nieuw badkamermeubel voor Ans en voorzien ze de deurpost van een likje verf.

“Dit is fijn thuiskomen”, deelt Ans bij het zien van de nieuwe spullen. “Het voelde als een droom, waarbij ik niet wakker werd. Jullie hebben me mijn oude ik laten zien. Dat is pijnlijk, maar ook heel bijzonder.” De blondines geven haar en Tabo en knuffel. “We hadden het niet willen missen.”

Minder mensen in Nederland onder de armoedegrens, maar problemen worden groter: 'Nieuwe cijfers vullen geen lege borden'Lees ook