Als een baby bij de moeder in bed slaapt, versterkt dat de band tussen moeder en kind niet. Dat concluderen Britse onderzoekers.
Onderzoekers van de Universiteit van Kent (VK) stellen dat ‘bed-sharing‘ niet samenhangt met de band tussen baby en moeder.
Ze analyseerden data van 178 baby’s en hun moeders en bezochten de gezinnen toen de baby drie, zes en achttien maanden oud was. Conclusie: bed-sharing in de eerste zes maanden staat los van baby-moederhechting, en ook van het gedrag van de baby na achttien maanden (aandachtsniveau en doorzettingsvermogen).
Volgens hoofdonderzoeker Ayten Bilgin denken veel mensen dat je in één bed moet slapen om de hechting met de baby te stimuleren. Maar dat blijkt niet het geval. “Onvoldoende bewijs onderbouwt dat bed-sharing de hechting bevordert en de band van de moeder met de baby zal stimuleren”, verklaart Bilgin.
Je bed delen met je baby is voer voor verhitte discussies. Vanwege een verhoogd risico op wiegendood ontraadt het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid (NCJ) ouders hun bed te delen met hun baby in de eerste vier maanden. Voor rokende ouders houdt NCJ zes maanden aan. Wiegendood tijdens bed-sharing kwam tussen 1996 en 2003 in ongeveer 1 op 5000 gevallen voor, meldt NCJ.
Mogelijke gevaren zijn onder meer dat baby’s uit bed vallen, oververhit raken onder een dekbed of verstikt raken door hun ouders, kussens of los beddengoed.
Het officiële advies van NCJ en het RIVM luidt: laat de baby tenminste de eerste zes maanden ’s nachts in een eigen wieg op de ouderlijke slaapkamer slapen. “Wanneer u ’s nachts de baby voedt in uw eigen bed, leg dan de baby terug in het eigen bedje voordat u zelf weer gaat slapen. Samen met één of beide ouders in één bed slapen, is zeker in de eerste drie à vier maanden gevaarlijk, vooral als u een roker bent, ’s avonds alcohol hebt gedronken, zeer vermoeid bent of als u onder een dekbed slaapt. Dit geldt ook als u borstvoeding geeft.”
Toch gaat het in de praktijk anders: ouders slapen vrij vaak in één bed met hun kind om verschillende redenen. We vroegen bezoekers van LINDA.nl in een korte enquête hoe ze denken over bed-sharing, en hoe ze dit zelf aanpakken.
Eén van de respondenten, moeder van een peuter en een kleuter (36-40 jaar, Gelderland), heeft een flink bed aangeschaft: “We hebben een familiebed van 2.70 meter breed. Mijn man en ik slapen erin. Onze kids starten in hun eigen bed, maar komen wanneer zij dit nodig hebben lekker bij ons in bed. En we genieten hier stiekem heel erg van. Wat is er nou lekkerder dan naast je kinderen en man wakker worden?”
Het zoontje van deze vrouw (26-30 jaar, Friesland) is 11 maart geboren en slaapt bij haar in bed: “De oudste heeft tot hij drie was bij ons op de kamer gelegen. De middelste (nu 4,5 jaar) ligt nu nog bij ons op de kamer en de jongste bij ons in bed. Als het veilig gebeurt, is het ontzettend goed voor de hechting van moeder en kind. Ook slapen moeder en kind beiden beter.”
Deze moeder (31-35 jaar, Zuid-Holland) slaapt sinds de geboorte met haar dochters (5 jaar en 5 maanden) op één kamer. “We doen ook aan bed-sharing. Om dit veilig te doen, volgen we de veiligheidsregels van dokter James J. McKenna. Onze oudste had extreem verborgen reflux. Ik heb meerdere malen dankzij samen slapen haar leven gered. Daarnaast geef ik de tweede borstvoeding en is dat gewoon ideaal en het meest natuurlijk. Plus: zo krijgen we allemaal de meeste slaap. Beide kinderen hebben een eigen kamer met eigen bed. Zodra ze aangeven daar te willen slapen, hebben ze de mogelijkheid om dat te doen. Maar voorlopig is dat nog niet aan de orde. Wij mensen zijn van nature samenslapers. Onze kindjes zijn daarop gemaakt. We volgen daarin hun behoeften en ik geniet van mijn gezin om me heen. Lekker knuffelen, soms zo de verloren tijd inhalen. Ze zijn maar zo kort klein.”
Deze moeder (31-35 jaar, Zuid-Holland) van een baby, peuter en schoolkind moet er juist niet aan denken: “Overdag doe ik alles voor de kinderen, maar ’s nachts wil ik rust. Dus geen kinderen in mijn bed. Ik word wakker van de eerste kreuntjes van de jongste, en dan duurt het nog een uur voordat ze echt een fles moet. Daarom slaapt ze al op haar eigen kamer. Hebben we allebei een heerlijke nachtrust.”
Deze moeder (31-35 jaar, Noord-Holland) voelt zich er niet prettig bij: “Ik wil graag dat mijn kinderen leren om in hun eigen bed te slapen. Dat kost de eerste twee weken wat moeite, maar is het allemaal waard. Ons bed is van mij en mijn partner.”
Voor deze moeder (31-35 jaar, Utrecht) voelt bed-sharing onveilig: “Te gevaarlijk. Mijn man slaapt te diep. Die zou het niet eens merken als hij op het kindje komt. Daarnaast wilden wij onze kinderen niet iets aanleren wat we hen daarna weer moeten afleren.”
En deze moeder (31-35 jaar, Gelderland) heeft zich ingelezen en haar conclusies getrokken: “Zowel uit wetenschappelijk onderzoek, als common sense op de risico’s, is gebleken dat je dit niet moet doen. We willen allemaal het beste voor ons kind: dan is de discussie toch eigenlijk klaar?”
Lees ook
Baby bij jou in bed laten slapen, blijkt taboe in Engeland
Het hele onderzoek van de Universiteit van Kent lees je hier.
