Danny Ghosen voert in de nieuwe aflevering van ‘Danny’s Wereld’ openhartige gesprekken met slachtoffers van huiselijk geweld. Deze keer spreekt hij met twee vrouwen over wat zij hebben meegemaakt.
Slachtoffer huiselijk geweld: 'Je denkt niet meer vanuit jezelf, alleen maar voor hem'
Huiselijk geweld is sinds de pandemie alleen nog maar toegenomen. Inmiddels komt één op de vijf jongeren ermee in aanraking. Ghosen geeft in de aflevering inzichten in wat er ‘achter de voordeur’ gebeurt.
Trigger warning: het huiselijk geweld wordt in de volgende alinea’s en in de aflevering zeer expliciet beschreven en getoond.
‘Gewurgd op de grond’
Zo spreekt hij met Suzanne. Haar partner was tijdens hun relatie zeer gewelddadig, zélfs als ze hoogzwanger is. “Laatste keer dat ik me kan herinneren dat ik mishandeld en gewurgd ben, was twee weken voor m’n uitgerekende datum”, vertelt ze Ghosen.
Na de geboorte van hun zoon houdt het geweld niet op: “Ik stond één meter van de box af en hij gooide een mes naar me.”
Pincode
Ze heeft nooit terug geslagen, vertelt Suzanne. “Omdat ik wist dat als ik dat zou doen, dan zou het voor mij einde oefening zijn.” Wanneer ze foto’s van haar verwondingen laat zien, is Ghosen geschokt.
De aanleiding voor het geweld hoefde maar heel klein te zijn. Zoals het veranderen van de pincode op haar telefoon. “In plaats van de pincode te vragen, werd ik dan aan m’n haren uit bed gesleurd en gewurgd op de grond”, vertelt Suzanne.
Keizersnede
Voor Mandy’s partner was er eveneens weinig nodig om geweld te gebruiken. “Als ik het niet met hem eens was, dan begon het altijd met een hand op m’n keel”, vertelt ze Ghosen.
Net als bij Suzanne, maakte een zwangerschap geen verschil voor de partner van Mandy. Of werd het zelfs als middel gebruikt: “Toen ik net met een keizersnede was bevallen, heeft hij heel hard in m’n buik gepord. Dat deed zóveel pijn.”
Helemaal alleen
De situatie ontvluchten is (veel) makkelijker gezegd dan gedaan. Een gewelddadige relatie bestaat niet enkel uit fysiek geweld maar heeft ook liefdevolle momenten. Slachtoffers voelen niet direct de noodzaak om te vluchten in de hoop dat het goed komt.
Dat maakt het ook extra lastig om erover te praten. “Ik vertelde het mijn moeder niet omdat ik dacht: het komt wel goed”, legt Suzanne uit. “En als ik het vertel, dan gaat mijn moeder met een scheef oog naar hem kijken.”
Wanneer Mandy om hulp vraagt bij de ouders van haar partner, laten die haar in de kou staan. “Nooit heeft iemand iets gedaan en je voelt je dan helemaal alleen”, zegt ze geëmotioneerd.
Liefde en angst
Tegelijk is er een enorm hoge drempel om het openbaar te maken en om hulp te vragen. Daarin speelt angst een rol: “Als ik aangifte zou doen, moest hij tien dagen het huis uit”, vertelt Mandy, “Dan komt ‘ie terug en maakt ‘ie me af.”
Maar ook de liefde is van invloed. “Ik wist dat andere mensen zouden proberen mij tot inkeer te laten komen”, vertelt Suzanne, “Maar ik ging niet en ik wist dat ik niet zou gaan.”
Gesloopt leven
“Stel dat de buurman alsnog aanbelt en zegt: ik hoor dat er iets niet goed gaat, hoe kan ik je helpen? Wat had je dan gedaan?”, wil Ghosen weten van Mandy.
“Dan had ik het niet aangenomen. Je denkt niet meer vanuit jezelf, alleen maar voor hem”, vertelt ze eerlijk. “Ondertussen heeft hij heel je leven gesloopt en dat heb ik niet gezien.”
Hulp nodig? Neem contact op met Veilig Thuis (0800-2000).
Gaat het thuis niet goed? Hier kun je terecht om te praten over huiselijk geweld
De aflevering terugkijken kan hier.
