PTSS

PTSS, een posttraumatisch stresssyndroom, heeft Shirley overgehouden aan de breuk met haar ex. “Hij was een narcist en drugsverslaafd. Maar volgens hem was ík de junk. En had ik borderline en was een hoer. Het is zelfs zo ver gegaan dat mijn kinderen uit huis werden geplaatst – hij was hun stiefvader. Ik ben mishandeld, gestalkt en met de dood bedreigd. Ik vind het nog steeds moeilijk om erover te praten, ik ben zo veel mensen verloren.”

“Door die periode ben ik vaak in grote gebouwen voor jeugdzorg of bijvoorbeeld de rechtbank geweest, waardoor ik daar niet meer in durfde”, zegt Shirley. Bij de psycholoog is ze gediagnosticeerd met PTSS. Om ervoor te zorgen dat ze “met beide benen op de grond blijft staan”, krijgt ze thuisbegeleiding. Met hen kan ze “de scherpe randjes” eraf praten.

Zij helpen haar ook met de huishouding en haar administratie. En uiteindelijk komt daar hond Ken bij.

Lees ook
Simone dankt haar leven aan haar hond: ‘Zonder haar alertheid zou ik nu dood zijn geweest’

Ken

“Ik wilde mijn zinnen verzetten en bij een nestje puppy’s gaan kijken”, gaat Shirley verder. Ze had vier jaar geleden niet de intentie om er eentje te adopteren. “Maar ja, dat moet je nooit doen natuurlijk”, zegt ze lachend. “Dan wil je een puppy. Ken is toen bij mij komen wonen. Met een hond in huis voelde ik me net wat veiliger.”

Ze wil er een assistentiehond van maken, waardoor ze Ken áltijd bij zich mag hebben, bijvoorbeeld in de supermarkt of naar een crematie. “Maar zo’n opleiding is hartstikke duur, dat kost zo 20.000 euro. Dat geld heeft niemand zomaar, natuurlijk. Het heeft een hele hoop moeite gekost, maar de hulpverlening zag uiteindelijk ook in dat ik dit nodig had.”

Leven

“Door Ken heb ik weer stukjes van mijn leven terug”, vertelt Shirley. “Hij is alles voor mij, zonder hem ben ik echt beperkt. Door hem durf ik weer naar buiten, gebouwen in, boodschappen te doen. Als ik gespannen ben, duwt hij zijn snuit in mijn kuit of hand. Dat is irritant, waardoor ik me aan hem ga ergeren en mijn angst vergeet. Door hem durf ik ook dit interview te doen.”

Inmiddels heeft Shirley haar kinderen weer in huis en merkt ze dat weer “een beetje stabiel” is. Werken gaat nog niet. “Ik word nog elke nacht bang wakker omdat ik niet weet waar mijn ex is. Gelukkig heb ik Ken, door hem voel ik me veiliger. Door hem leef ik weer en bén ik weer gaan leven.”

Lees ook
Rachels hond hielp haar bij depressie: ‘Anders was ik er niet meer geweest’