Het duo rijdt naar het Nieuwe Luxor Theater, de plek waar Groenendijk gaat optreden.
Gemis
Onderweg vertelt Groenendijk aan André van Duin over het verlies van zijn regisseuse Wimie Wilhelm. Ze overleed op 62-jarige leeftijd. “Wimie heeft de afgelopen veertien jaar mijn shows geregisseerd”, vertelt Groenendijk. “Wat een enorm gemis voor jou”, leeft Van Duin mee. Groenendijk beaamt dat: “Het was sowieso een hele goede vriendin van mijn man en mij. Maar het was ook mijn sparringpartner. Zij was heel belangrijk voor het hele proces van het maken van een voorstelling. Ik sta alleen op het toneel, dus ik kreeg geen feedback van tegenspelers.” Van Duin snapt dat: “Daarom vind ik het zo knap om een soloartiest te regisseren. Hoe gaat dat in z’n werk?”
Groenendijk legt uit: “We beginnen met een lijst met ideeën aan de keukentafel. Het grootste gedeelte van mijn voorstelling is aan de keukentafel gemaakt. Dan zei zij of ze mijn ideeën wel of niet goed vond. Ik ging ook wel eens in conclaaf met haar. Als ik zeker wist dat een grap ging werken, dan gaf ze dat ook wel toe. Maar het was ook wel zo dat ze na een aantal voorstellingen voorstelde om een grap er toch uit te halen.”
Emotioneel
“Wimie was mijn grote vriendin en het is een enorm gemis”, vertelt Groenendijk. “Zij was van het ‘niet piepen en doorgaan’. Dus dat doe ik nu ook. Ik weet alleen nu even niet hoe ik mijn volgende voorstelling ga aanpakken. ‘Komt tijd, komt raad’ zei mijn oma altijd.”
Van Duin vraagt aan Groenendijk of hij al wel zijn volgende voorstelling met Wimie had doorgenomen. “Ik heb inderdaad in de afgelopen twee jaar al een titel, liederen en grappen met haar gedeeld. Dus ze is eigenlijk bij de volgende voorstelling. Ik kan mij voorstellen dat ik bij een volgende voorstelling een soort eindregisseur heb. Dus dat ik al maak wat ik met Wimie heb besproken en dat ik dan met een eindregisseur verder ga”, vertelt Groenendijk emotioneel. “Sorry, daar schiet ik toch een beetje van vol.”
Bekijk het fragment uit Bij Van Duin op de Achterbank hier terug.