De corona-zelftesten vliegen over de toonbank bij de apotheken. Maar is het niet verdomd lastig om zo’n wattenstaafje diep genoeg in je eigen neus te steken?
Best wel, blijkt het antwoord. “Tranen rolden over mijn wangen”, aldus Isabel, redacteur bij LINDA.nl
Een corona-zelftest klinkt voor mij als de eerste stap om mijn ‘oude’ leven terug te krijgen. Zeker als viroloog Bert Niesters dit beaamt, groeit mijn nieuwsgierigheid. “Ik stel het me voor als volgt: je staat ’s ochtends op en je doet even zo’n sneltest. Je gaat daarna ontbijten en tandenpoetsen en kijkt vervolgens naar de uitslag. Als het zo gemakkelijk gaat en je jezelf vaker test, neemt het risico voor ons allemaal af”, aldus Niesters.
Wel waarschuwt hij dat de test minder betrouwbaar is dan de PCR test. “Eigenlijk moet je die test meerdere keren per week doen om zeker te weten dat je negatief bent, want hij is alleen geschikt voor een aantal uur. Je kunt echt binnen een dag van negatief naar positief gaan.” Het is belangrijk om je gezond verstand te blijven gebruiken, benadrukt de viroloog.
Met m’n gezond verstand op zak struin ik het internet af voor een antigeentest (een zelftest). Ik vind een site die er betrouwbaar uitziet en naar eigen zeggen voldoet aan de eisen die het RIVM voorschrijft, en waarbij de testen zijn toegelaten op de Nederlandse markt door het ministerie van Volksgezondheid en Sport. Klinkt legitiem, maar of de Nederlandse regering het nou echt stimuleert om zelftesten op het internet te bestellen, daar kom ik niet echt wijs uit.
Dus of we nu massaal moeten bestellen, of dat we beter naar een drogisterij of apotheek kunnen, durf ik niet te zeggen. Ik probeer in ieder geval uit hoe makkelijk (of moeilijk) het is om jezelf te testen op corona.
De test kost €12,50 per stuk, maar ik moet er wel gelijk twee bestellen. De volgende dag ligt het pakketje op de deurmat. In het pakket zit een wattenstaafje, een flesje met druppels, de test in een zakje en een gebruiksaanwijzing.
Op eerste gezicht is de gebruiksaanwijzing duidelijk en lijkt het allemaal voor zich te spreken. In de praktijk is dat toch net even anders. Ben ik bijvoorbeeld de enige die geen idee heeft hoe diep 3,5 cm is? Ik heb letterlijk een meetlint langs het wattenstaafje gelegd om beter in te kunnen schatten of ik diep genoeg in mijn neus ga. En dan nog heb ik geen idee.
De eerste stap is natuurlijk om het wattenstaafje in je neus te brengen. Dit doe ik voor het gemak even voor een spiegel. 3,5 cm diep en vijf keer roteren in de binnenkant van beide neusgaten. Hoewel de PCR-test een stuk dieper gaat en ik het die ene keer dat ik getest bent best mee vond vallen, valt deze zelftest nog vies tegen. De tranen rollen over mijn wangen. Misschien dat ik wel dieper ga dan nodig is, maar in de gebruiksaanwijzing staat dat de test mislukt als je het niet goed genoeg doet. Dus neem ik het zekere voor het onzekere.
Vervolgens doe je het wattenstaafje in de test en druppel je de vloeistof op het gedeelte dat in je neus heeft gezeten. Je vouwt de test dicht en vijftien minuten later heb je het resultaat al. Eén paars streepje is negatief, twee paarse streepjes betekent een positieve uitslag.
Ik krijg eerst een blauw (?) streepje. Dat betekent dat de test mislukt is. Ik heb er al de pest in: die gebruiksaanwijzing deugt ook van geen kant en het is allemaal veel te ingewikkeld. Vijf minuten later ontstaat er toch een paars streepje en zijn mijn gedachten over de test ineens een stuk positiever. Ideaal toch? Jezelf testen op corona.
Tip van mij – waar je me later dankbaar voor bent: snuit je neus voor de test. Dit stond niet in de gebruiksaanwijzing maar schijnt wel algemene kennis te zijn (volgens mijn vrienden die me uitlachten dan). Ik zal je de details besparen, maar met een wattenstaafje in je neus porren kan nog weleens resulteren in een gigantische snottebel.
Ook werd er niet vermeld in de gebruiksaanwijzing dat je je hoofd een beetje naar achter moet houden terwijl je de test afneemt. Ik kan me zo voorstellen dat dit het net iets comfortabeler maakt, aangezien ze dit wel doen in de GGD teststraat.
Een prettige ervaring kan ik het dus niet per se noemen, maar ik denk wel echt dat je er steeds handiger in wordt naarmate je het vaker doet. En als dit betekent dat ik weer op een terras mag zitten en misschien wel naar een festival kan, steek ik met liefde elke dag zo’n staafje in m’n neus.
