Ze noemde zichzelf ook wel “prinses tegen wil en dank”. 

Petekind van Churchill

Maar met Winston Churchill als peetvader stond ze bij haar geboorte meteen al in de schijnwerpers. Op 18 februari 1947 kwam ze als prinses Marijke op paleis Soestdijk in Baarn ter wereld. Al snel werd duidelijk dat ze een oogafwijking had, doordat Juliana tijdens de zwangerschap rodehond opliep.

Koningin Juliana met baby Marijke en prinses Margriet. 

Greet Hofmans affaire

De koningin schakelde gebedsgenezeres Greet Hofmans in om haar te genezen. Dit leidde uiteindelijk tot huwelijksproblemen op het hof en een affaire die de monarchie aan het wankelen bracht. Want hoewel Hofmans Marijke niet kon genezen, raakte haar moeder steeds meer in de ban van haar spirituele pacifisme. Dit tot grote ergernis van prins Bernard en een scheiding dreigde.

Rebelse prinses

Marijke werd ondertussen als zorgenkindje behandeld. Maar als tiener koos ze haar eigen pad en probeerde haar ziekelijke imago van zich af te schudden. Op haar zestiende besloot ze dat de naam Marijke te kinderachtig voor haar was. Later vertrok ze naar Canada voor een studie aan het conservatorium. Ze wilde haar zangstem zonder publieke aandacht en de pers ontwikkelen. Ook kon ze daar ongestoord tijd met haar moeder doorbrengen. “Ik vind het enorm gezellig als ze komt”, citeerde NOS. “We kunnen volledig ongehinderd samenzijn, samen boodschappen doen en bijpraten.”

Prinses Christina en koningin Juliana in Canada. 

Trotse Juliana

Na een master muziekpedagogiek verhuisde prinses Christina naar New York, waar ze aan de slag ging als zangpedagoge. Haar zelfstandigheid en succes – ondanks haar handicap – maakten Juliana ongelofelijk trots, schrijft onderzoeker Jolande Withuis in een biografie over de koningin: “Zij had het door haar ‘sterke persoonlijkheid’ in het leven ‘helemaal zelf gemaakt’.”

Cubaanse liefde

In New York werd Christina verliefd. In 1975 verloofde ze zich met de gevluchte Cubaanse Jorge Guillermo. “Ik wil gewoon leven in een heel simpel flatje, zonder huisbedienden”, zei ze toen volgens de Volkskrant. Ze trouwen in Utrecht, maar de prinses vroeg geen toestemming aan het kabinet. Hierdoor was ze niet langer lid van het Koninklijk Huis en gaf ze haar recht op de troon op.

Lees ook
Prinses Beatrix is jarig (81): 13 x haar meest onvergetelijke momenten

Geen uitkering

Uiteindelijk keerde de prinses toch terug naar Nederland. In de jaren tachtig vestigde ze zich met haar man en drie kinderen – Bernardo, Nicolás en Juliana  – in villa De Eikenhorst in Wassenaar. Maar Christina bleef grotendeels haar eigen boontjes doppen. Ze ontving geen uitkering van de staat, en leefde enkel van het familiekapitaal en haar werk.

Het huwelijk van Christina en Jorge. 

‘Het meest persoonlijke instrument’

Het huwelijk met Jorge mislukte en in 1996 scheidde het koppel officieel. Christina keerde met haar zoons terug naar New York. Haar dochter ging met haar vader naar Londen. De prinses bleef haar leven lang zingen en ook Nederland maakte kennis met haar talent.  Zo zong ze op de begrafenissen van haar beide ouders. Op haar cd The Me Nobody Knows zong ze een duet met Rob de Nijs. Tegen RTL Nieuws zei de prinses: “Zang is het instrument dat uit jezelf komt. Dat is het meest persoonlijke instrument.”

Christina tijdens de vijftigste verjaardag van Mr. Pieter van Vollenhoven.

Kunstverkoop

Begin dit jaar kwam Christina toch weer even in de schijnwerpers toen ze een waardevolle tekening van Peter Paul Rubens verkocht die Nederlandse museums graag van haar hadden willen overnemen. Premier Mark Rutte kwalificeerde dit als een privézaak, die volgens de regels is afgehandeld. De laatste jaren van haar leven bracht de prinses door in Londen. Tussendoor bracht ze af en toe een bezoek aan Nederland.

‘Alledaags leven’

Vlak voor de zomer van 2018 maakte de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) bekend dat de prinses aan botkanker leed. Christina zag haar ziekte volgens de RVD als een “chronische conditie”, een ziekte waar ze “goed mee kon leven”.  Haar afscheid zal buiten de schijnwerpers plaatsvinden. Precies zoals Christina ook haar leven probeerde te leiden: zo anoniem mogelijk. “Een alledaags leven leiden”, zo citeert NOS. “Daar houd ik van en daar geloof ik in.”