De dertienjarige Myrthe, die leukemie heeft, wordt samen met haar familie gevolgd in Niet klein te krijgen. Hoewel er eerst een kans was op herstel, heeft ze nu te horen gekregen dat beter worden niet meer mogelijk is.
Daarom denkt ze nu alvast na over haar eigen uitvaart.
Paul de Leeuw gaat bij Myrthe op bezoek in het ziekenhuis. “De laatste keer dat ik je zag is nog niet zo lang geleden. Toen zat je nog thuis op de grote bank”, zegt hij als hij naast haar gaat zitten. “Het is niet goed, hè?”, vraagt hij gelaten.
Drie weken eerder heeft de familie het slechte nieuws gekregen. “We kregen die middag te horen dat ze een groepje afwijkende cellen hadden gevonden en dat bleek de oude leukemie te zijn”, legt Myrthe uit. Ze heeft een agressieve vorm van de ziekte, waardoor een derde transplantatie niet mogelijk is.
“Dus eigenlijk word je niet meer beter”, concludeert Paul. “Je bent zo helder in je ogen, maar zo voel je je misschien niet.” Myrthe glimlacht, maar het kost haar duidelijk energie. “Nee, ik heb drie soorten morfine op het moment. Ik voel me niet heel scherp”, grapt ze. Rosemarijn, Myrthe’s moeder, legt uit dat ze inmiddels twee weken in het ziekenhuis zijn omdat het zo slecht met haar dochter ging.
“Ze is zo ontzettend ziek geweest dat ze ons en haar broers om zich heen eigenlijk niet kon verdragen. Dat ze je zo te woord kan staan is wel heel speciaal, en dat is ook voor ons wel mooi om te zien.” Onder woorden brengen wat Myrthe precies denkt en voelt is lastig, omdat haar hoofd wollig is door de medicatie. Daarom mogen haar ouders deels voor haar het woord doen.
“Dus Myrthe is al verder in wat ze wil en hoe het allemaal moet voor de uitvaart?”, vraagt Paul. Moeder en dochter knikken bevestigend. “Je wil veel kleur, hè?”, benoemt Rosemarijn. Myrthe vult haar aan: “Bloemen!” Ze proberen samen al een beetje te bespreken hoe ze het voor zich ziet. “En zo komen kleine beetjes wel tot iets waar je je rustig bij voelt. Want dat is waar we naar zoeken”, legt Rosemarijn uit.
Tot een paar weken geleden hadden ze nog als enige doel herstel. Dat is nu verschoven naar alles zo comfortabel maken voor Myrthe. Pauls bezoek kost veel energie, dus hij maakt zich al snel klaar om te vertrekken. Maar voordat hij gaat, heeft de tiener nog een vraag voor hem – al moet haar vader Giovanni die aan de presentator stellen.
“Myrthe zou het heel erg fijn vinden als jij op haar uitvaart een liedje zou kunnen zingen”, zegt Giovanni. Paul stemt meteen in met dat plan. “Natuurlijk doe ik dat.” Myrthe wil graag dat hij Zo puur kan liefde zijn zingt, een hertaling van Make you feel my love van haar favoriete artiest Adele. “Ja dat doe ik, maar zij kan niet, hè?”, grapt de zanger. “Nee, dat snap ik”, lacht Myrthe.
“God, ik doe dat, maar dat gaat nog heel lang duren, hè”, spreekt Paul Myrthe liefdevol toe. Hij checkt nog even of hij het nummer nog een keer moet zingen waar ze in levenden lijve bij is, maar dat vindt ze niet nodig en zelfs een beetje ongemakkelijk. “Ok, point taken Myrthe”, lacht Paul.
Hij neemt afscheid van haar, maar blijft nog even in het ziekenhuis totdat Rosemarijn en Giovanni een gesprek hebben gehad met de artsen over haar toekomst. “Fijn dat ik je nog even kon zien”, aldus Paul.
Niet klein te krijgen kun je hier terugkijken.
Eugenies zoon Quinten (11) heeft leukemie: 'Hij werd kaal en kreeg een dik gezicht, dat vindt hij echt verschrikkelijk'
