In KRO-NCRV-serie De Pufclub is de dag van de bevalling aangebroken voor de dertigjarige, bewust alleenstaande moeder Natalie. Ze wil graag natuurlijk bevallen, maar door de stuitligging van de baby is het nog niet zeker of dat gaat lukken.
De weeën vallen Natalie zwaar en ze kiest voor een ruggenprik, maar de anesthesist laat nog ongeveer een uur op zich wachten; een grote teleurstelling voor de aanstaande moeder. “Dat trek ik niet.”
Na acht uur in het ziekenhuis is de arts er die de ruggenprik toedient. “Dit is waanzinnig”, lacht Natalie tevreden door de roes heen. “Het is nu gewoon ontzettend naar, maar dat is heel anders dan dat je liever dood wil zijn dan dat moment meemaken.” Door de pijnstilling voelt ze zich stukken beter. “Ik kan zo vijf dagen doorgaan”, grapt ze tegen de vriendin die haar is komen ondersteunen in het ziekenhuis.
De laatste fase van de bevalling is in zicht, maar het lukt Natalie niet goed om daar positief naar te kijken. “Dat vind ik jammer, want ik vind mezelf zo’n positief persoon. Heel veel mensen kijken daar heel erg naar uit. Dat klinkt heel stom, maar ik heb dat niet echt. Niet dat ik haar niet wil zien, dat bedoel ik niet, maar ik heb niet perse dat ik nu al weken denk: o, hoe ziet ze er uit of hoe zal het zijn?”
Aline en Anne openhartig in 'De Pufclub' over verlies dochter Teddy: 'Niemand ziet dat ik moeder ben'
Het is tijd om te persen, maar de baby ligt in stuit, dus dat maakt het proces niet makkelijker. Er is een kans dat haar kindje met een keizersnede gehaald zal moeten worden en dat terwijl het Natalies grootste wens is om natuurlijk te bevallen. Gelukkig verloopt het persen voorspoedig en voor ze het weet is het onderlijfje van haar dochter al geboren. “Het lijkt alsof ze helemaal niet ademt”, roept Natalie bezorgd als de baby op haar buik wordt gelegd.
De arts pakt haar even weg en dat zorgt voor nog meer zorgen. “Zij staan daar allemaal over haar heen gebogen.” Haar vriendin probeert haar gerust te stellen en al snel horen ze gehuil. De baby van Natalie had even wat ondersteuning nodig bij de ademhaling, maar dan mag ze alweer op haar moeders borst liggen. “Ik ben zo blij dat ze er zo uit is gekomen”, zucht Natalie trots.
“Heel gek dat dit in mij zat en dat dit dan nu van mij is of zo, voelt een beetje gek”, antwoordt Natalie als er naar haar eerste gevoel gevraagd wordt. Ze vindt het maar een vreemde gewaarwording dat het baby’tje op haar borst haar dochter is. “Het is misschien gek om te zeggen, maar het is niet dat ik me helemaal verbonden voel. Ik ben daar misschien te nuchter voor, om daar meteen helemaal in te zitten.”
Natalie belt met haar moeder Tia om het heugelijke nieuws te delen. “Wil je weten hoe ze heet? Bodi”, onthult de kersverse moeder. “Mooi moment hè, als het kindje er dan is?”, vraagt Tia. “Ik vind het heel gek, ik denk bijna een beetje ‘ wie is dit?'”, vertelt Natalie.
Bodi is met behulp van een Italiaanse zaaddonor geboren en als Natalie naar haar dochter kijkt, grapt ze: “20.000 euro heb ik voor jou betaald en dan krijg je zo’n goedkoop mutsje op, ongekend hè? Maakt niks uit, ik heb kleding voor jou tot je twee jaar bent. Komt goed, jij gaat goed gekleed door het leven.”
De Pufclub van de KRO-NCRV terugkijken? Dat kan hier.
