Nadia strijdt al vier jaar dagelijks om haar dochter terug te krijgen. “Je moet je voorstellen: ik ben het middelpunt voor allerlei organisaties en instanties die niet met elkáár communiceren, dus om dat allemaal met elkaar te verbinden… Daar heb je een dagtaak aan.”
Insiya is Nederlands staatsburger. Nadia bereikte met haar ’team’ dat alleen de Nederlandse rechter mag beslissen. “Én we zijn op het punt gekomen dat de politiek er zich echt actief mee gaat bemoeien. Dus dat is mooi.”
Maar ondertussen is Insiya nog altijd niet thuis. Wat gaat er mis? Ze heeft geen idee, niemand kan het zeggen. Stille diplomatie hielp in ieder geval niet. “Maar wát lukt er dan niet?”, vraagt Eva Hoeke herhaaldelijk.
‘They have yet to tell me what the big problem is. Soms denk ik… Kijk, ik ben de laatste die zal zeggen dat ik gediscrimineerd word, want ik ben zo Amsterdams als wat. Ik heb me ook nooit anders gevoeld. Maar toch. Neem Arjan Erkel, van Artsen zonder Grenzen. Hij werd in 2002 ontvoerd in Dagestan. Voor hem werd een miljoen euro losgeld betaald. Een miljoen! Johan van Laarhoven, die coffeeshop- eigenaar die in Thailand vastzat vanwege witwassen – Ferd Grapperhaus is op het vliegtuig gestapt om hem op te zoeken. Ik hoop echt van harte dat ik ernaast zit, maar voor mijn kind wordt duidelijk minder moeite gedaan, hoe je het ook wendt of keert.”