Ik heb me al meerdere seizoenen afgevraagd hoe het toch kan dat de kandidaten van Wie is de Mol? zich telkens weer zo ontzettend blij van een waterval afwerpen, vol goede moed over een ravijn roetsjen of over de grond tijgeren alsof hun leven er daadwerkelijk vanaf hangt. Goed er zit wel eens iemand tussen die vanwege hoogtevrees of een gebroken ruggenwervel verstek moet laten gaan, maar dat is een enkeling. Nee, een doorsneekandidaat van Wie is de Mol? is energiek, nieuwsgierig en heeft altijd zin om in het holst van de nacht of bij het krieken van de dag een heel ingewikkelde wiskundige puzzel op te lossen en dat in superlatieven na te vertellen in de biechtkamer.

Maar nu, in de vierde aflevering van het twintigste seizoen, is daar verandering in gekomen. Deze keer deed een kandidaat zijn kandidaat-masker af en liet ons een mens zien, een écht mens dat meestal goedgehumeurd is, maar soms gewoon met het verkeerde been uit bed is gestapt en dan even iets minder kan hebben. En dan niet omdat het hem bijvoorbeeld niet helemaal je van het lijkt om van een kerncentrale te bungeejumpen of in een ijswak te duiken. Nee, Johan moest met een geel hesje aan op een kratje gaan staan en dan via een portofoon wat aanwijzingen geven. Dat viel dus helemaal verkeerd. Nu moest hij alwéér de regelneef spelen. Pas ook al toen hij met Leonie een Chinese wereldkaart in een controlecentrum bij elkaar moest puzzelen. Zucht, puf, steun, kreun. Je kunt je de woordenwisseling achter de schermen al helemaal voorstellen:

– “Johan, jij moet nu even daar op dat kratje gaan staan en dan dat hesje aantrekken.”

– “Hè bah, ik haat geel, helemaal als het fluorescerend is. Waarom moet ik altijd van die stomme dingen doen? En wat zijn het voor aanwijzingen?”

– “Ze moeten nummerborden aan jou doorgeven en dan moet jij de route oplezen en uitleggen in welk vak ze op een verlaten parkeerplaats waar de Efteling jaloers op zou zijn, maar die hier gewoon van de plaatselijke buurtsuper is, moeten parkeren.”

– “O, maar ik haat de Efteling. ‘Papier hier, papier hier.’ Bah.”

– “Niet zeuren Johan. Dan had je niet mee moeten doen. We hebben je helemaal naar China gevlogen om voor een miljoenenpubliek mee te zoeken naar de Mol. Anderen zouden er een moord voor doen om in jouw plaats op dat kistje en met deze portofoon in dat felgele hesje de boel aan te sturen. Hup, staan. Anders krijg je vanavond géén gefrituurde varkenspoten bij het eten!”

Daar stond hij dan en dacht: oké, dan kun je het krijgen, ik laat alles lekker in de haaienvinnensoep lopen.

Lees ook
Molloot Ivo over afl. 3 ‘Wie is de mol’: ‘Ik had een totale black-out’

Claes kreeg geen aanwijzingen. Pas toen hij zijn Chinese bolide voor het kratje parkeerde om wanhopig als een echte fanatieke energieke kandidaat om aanwijzingen te vragen, kon er een ‘dan moet je niet bij mij wezen, schat’ af, tot Johan alsnog het kaartje vond waarop stond dat Claes via de een of andere Yvon Jaspers-Singel naar een of ander voormalig Wie is de Mol?-land moest, om te parkeren.

En toen kwam Leonie om hem de les te lezen, dat hij beter zijn aanwijzingen moest doorgeven. Hij had het ineens helemaal met haar gehad. Wat ik me ook zo kan voorstellen. Op de koop toe maakte ook Miljuschka (de Sinan Can van deze serie – #watgaatMildoen) nog een extra rondje om hem een standje te geven. Je zag hem naar haar kijken en denken: zak erin.

‘Slecht geslapen’, was het excuus van Johan. Ik vond het zo herkenbaar. Zo menselijk. Hij had natuurlijk liggen malen over die vaas die hij per ongeluk expres had laten vallen in de porseleinfabriek toen iedereen even niet op hem lette en hoofd-Molverdachte Buddy in de gaten hield terwijl die een ingewikkelde stok door een ingewikkeld parcours met hele breekbare versgepottenbakte Chinese vazen en andere stofvangers voor de schoorsteenmantel probeerde te manoeuvreren. ‘Pets’, daar lag de vaas op de grond. Weer zo herkenbaar, zo menselijk, dat zou mij nou ook overkomen.

Maar dat maakt natuurlijk wel dat Johan er deze aflevering als hoofdverdachte uit komt rollen. De Mol is immers ook meer mens dan dat een kandidaat dat is, met goede en vooral ook slechte kanten, met geheimen, trucjes en met soms een beetje tegenzin.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Hij kijkt ieder jaar naar Wie is de Mol en hoopt stiekem ooit genoeg CN’er te zijn om eraan mee te kunnen doen, maar vermoedt dat hij er dan na de eerste aflevering uit zal liggen.

Bekijk de aflevering hier terug.