MH17-nieuws op de camping

Sigrid (42) hoorde van het neerstorten van het vliegtuig en het overlijden van haar vriendin toen zij in Frankrijk op een camping stond. Naar die camping ging ze in de zomer van 2015 terug. En sindsdien doet ze dat elk jaar. “Het is zo fijn om daar te zijn. Het is een kleine camping, waar ik samen met de eigenaren een boompje heb geplant ter nagedachtenis aan Tamara. Daar ga ik als ik er ben elke dag even langs. Dode blaadjes weghalen, de plek schoonhouden.”

Verdriet niet minder

“Het verdriet is niet minder dan vijf jaar geleden: ik denk er nog elke dag aan.” Maar erover gepraat wordt er minder, zegt ze. “Na een jaar had ik het gevoel dat mijn verdriet misschien niet meer begrepen werd. Dat ik door mijn verdriet veranderde. Dat is ook zo: ik ben erg veranderd sinds Tamara overleed. Wat afwachtend geworden, soms wat korter door de bocht.”

Vrienden kwijt

Nadat het eerste jaar na MH17 verstreek, is Sigrid veel vrienden kwijtgeraakt. “Ik trok de kar niet meer om leuke dingen te ondernemen, maar anderen deden dat ook niet. Ik kón het niet meer. Ik had moeite mijn huis uit te gaan. Ik was heel verdrietig. Heel moe. Ik had behoefte aan mensen om mij heen die Tamara ook kenden, maar zij vielen juist weg.”

Door (na) MH17

“Ik denk dat veel mensen niet begrijpen dat die veranderingen allemaal samenhangen met MH17”, vervolgt ze. Inmiddels gaat het beter met Sigrid: “Je moet toch zélf door. Andere mensen kunnen mijn verdriet geen plekje geven voor mij.” Eenzaam is ze, ondanks de afwezigheid van veel oude vrienden, niet. “Ik mis dan misschien mensen, maar ben altijd bezig. Ik moet door en het leven is ondanks alles nog altijd te leuk om stil te blijven zitten.”

‘Zij begreep mij’

“Gelukkig heb ik ook enkele goede vriendinnen die mij nog bellen als er iets rond MH17 in het nieuws is”, vervolgt Sigrid. “Dat is fijn, maar ik heb niet altijd behoefte aan zo’n serieus gesprek. Tamara was mijn maatje. We feestten tot diep in de nacht, hadden goeie gesprekken en konden ook ruzie hebben, maar daarna was het altijd weer goed. Zij was ook single: ze begreep mijn alleenstaande leven, ook al was ik moeder en zij niet.” Andere vriendinnen leiden een heel ander leven dan Sigrid. “Ik wil lol maken, een borrel drinken, terwijl mijn vriendinnen juist willen praten over kinderen of problemen.”

Geen toeval

‘Niets is toeval, alles gebeurt met een reden’, zo luidde een van de levensmotto’s die Sigrid en Tamara deelden. Dat vond Sigrid echter moeilijk toe te passen op Tamara’s dood, vertelde ze ons vier jaar geleden. Ook nu is dat nog zo. “Tja, op zoiets is dat motto onmogelijk toe te passen hè? Ik heb geleerd dat je niet op alles een antwoord kunt hebben.”

Lees ook
Sigrid: ‘Tamara en ik waren twee handen op één buik’

Bali als reistip

Sigrid raadde Tamara aan naar Bali te gaan. Of ze dat zichzelf tegen beter weten in ooit heeft verweten? “Nee, zeker niet. Dit wilde zij zelf ook heel graag. Meer mensen raadden haar Bali als vakantiebestemming aan. Dit had elk vliegtuig dat daar naartoe vloog kunnen overkomen.” Op de rampplek in Oekraïne werd Tamara’s dagboekje gevonden, met daarin Bali-tips die Sigrid haar gegeven had. Van Tamara’s vader, met wie zij nog steeds een goede band heeft, mocht ze dat boekje hebben. “Daar ben ik heel blij mee. Ik weet zeker: als het goed was gegaan, had ze daar een geweldige tijd gehad.”