Merel Westrik

“Ik ben benieuwd naar mijn vaders kant”, vertelt Westrik, die is geboren en getogen in de Zaanstreek. “De vader van mijn vader was mijn lievelingsopa. Hij was een reus van een vent. Een kolenboer met handen als kolenschoppen. Op iedere foto die ik van ons heb, kijkt hij zo lief naar me.”

Over haar opa, Cornelis Westrik, bestaan verhalen. Maar wat er precies van klopt, weet de presentatrice niet. Zo zou hij vast hebben gezeten in strafkamp in Noorwegen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Maar daar werd niet over gesproken. “Ik heb geen idee uit wat voor gezin hij kwam en datzelfde geldt voor oma Westrik.”

Interneringskamp Bakkum

Een bezoekje aan haar tante Pauline levert nieuwe informatie op. Zij weet te vertellen dat NSB’ers hem inderdaad arresteerden, omdat hij in het bezit was van een pistool “om eenden en kraaien te schieten”. En dat hij na de oorlog bewaker was in een interneringskamp in Bakkum. “Weet je dat ik daar helemaal niks van wist?”

Het bezoek aan dat kamp is onthullend. “Dit was een provinciaals ziekenhuis voor psychiatrische patiënten”, aldus John Heideman, schrijver van Castricum en Bakkum tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Maar na de bevrijding veranderde dit in een bewakingskamp voor NSB’ers en andere ‘foute mensen’. Zo’n drieduizend mensen werden hier vastgezet. Vrouwen en mannen gescheiden. En die moesten bewaakt worden.”

Lees ook
Merel Westrik in verwachting van eerste kind: ‘Nieuw jaar, nieuw leven’

Verzet Tweede Wereldoorlog

Een van die bewakers is Cornelis Westrik. Uit een oud document van het interneringskamp blijkt dat hij eerder al in het verzet had gezeten. “Dat pistool was misschien helemaal niet om kraaien en eenden te schieten”, merkt een verbaasde Westrik op, zichtbaar onder de indruk.

Het nieuws dat haar oma ongeveer tien maanden lang bewaarster in het kamp was, en dat haar grootouders elkaar daar hebben leren kennen, zorgt voor tranen. “Dit weet volgens mij helemaal niemand uit mijn familie”, zegt ze geëmotioneerd.

Tijdens een bezoek aan Noorwegen ziet Westrik met eigen ogen waar haar opa dwangarbeider was. Hij werkte aan een megalomaan project van Hitler: Hitlers Arctische spoorlijn. Een spoorlijn die onderdeel zou moeten worden van een nieuwe infrastructuur, van het nieuwe nazi-imperium.

Emotionele reis

De nieuw verkregen informatie en de emotionele reis maken diepe indruk. “Ik ben dichter bij mijn opa en oma gekomen. Ik geloof in het rondmaken van dingen. Het is belangrijk om verhalen en emoties met elkaar te delen. Dit is een geschiedenis waar veel over gezwegen is, maar wat wel tekenend is. Ik heb mijn eigen en hun geschiedenis nu meer kunnen kleuren.”

En daar kijkt ze met een goed gevoel op terug: “Mijn opa en oma hebben elkaar gevonden na een vreselijke periode van oorlog, ellende, de frustratie van een werkkamp. Dat je daarna verliefd wordt, dat je de liefde vindt aan het einde van de oorlog is voor mij een verhaal van hoop. Dat er in de diepste ellende iets moois en liefde te vinden is.”

De hele uitzending bekijk je hier.

Lees ook
In de vriezer van Merel Westrik liggen broden én verschillende vogels