In Nederland leven zo’n 80 duizend kinderen in zogeheten probleemgezinnen. Regisseur Sahar MeradjiIn volgt een aantal van deze gezinnen in de documentaireserie ‘Verloren Kinderen’ van de EO. In ‘Op1’ vertellen zij en twee ouders over de serie die vanaf maandag wordt uitgezonden.
Merel en Gerson zijn ouders in een ‘probleemgezin’, al vinden ze dat zelf misschien niet helemaal het goede woord.
Er wordt aan Merel gevraagd waarom ze mee heeft gedaan aan de serie. Het geeft toch een intiem kijkje in het gezin. “Het is inderdaad heel erg kwetsbaar en heel erg spannend”, vertelt Merel lachend. “Wat voor ons de reden is geweest, is dat er vaak nog heel veel schaamte is, onbegrip. Ook bij andere gezinnen merk je hoe erop wordt gereageerd als je vertelt dat je een dochter met autisme hebt.” Ze merkt dat mensen dan niets durven te vragen. “Er kan veel meer openheid over zijn, waardoor je elkaar ook meer kan steunen.”
De 7-jarige dochter van Merel en Gerson heeft autisme. “Dat betekent dat ze elke dag een uitdaging heeft”, vertelt Gerson. “Het is daarom belangrijk dat wij haar als ouders de juiste structuur en planning geven. Van hoe de dag eruit gaat zien en hoe de dag afloopt.” En dat blijkt niet zo makkelijk. Gerson heeft namelijk ADD, waardoor hij volgens Merel moeite heeft met plannen. “Ik ben hoogsensitief en ben snel overprikkeld”, vertelt ze. “Ik heb rustmomenten nodig die ik eigenlijk niet kan pakken.”
“Nohemy heeft dus autisme en moeite om haar emoties te reguleren en Isai is nog klein”, gaat Merel verder. “Die wordt bijna 4. Die reageert natuurlijk ook op zijn zus.” Die hele cirkel van problemen wordt soms te veel. Er wordt een stukje uit de documentaire getoond waarin Nohemy boven een woedeaanval krijgt en begint te gillen. Merel raakt overprikkeld en kan het niet meer aan. “Hoe houd ik het vol?”, schreeuwt ze uit terwijl Gerson haar probeert te troosten.
Tijdens het zien van het fragment krijgt Merel in de studio tranen in haar ogen. “Het is hartverscheurend”, zegt presentatrice Natasja Gibbs. “Het is ook moeilijk om naar te kijken.” Sahar stond beneden aan de trap de scène te filmen. “Ik hoorde het en ik heb nog nooit zo’n geluid gehoord. Ik heb veel mensen horen huilen in mijn documentaires, maar dit is een geluid. Heel vaak op de set hebben we ook een traan gelaten.”
Sahar bleef tijdens het filmen onderaan de trap staan. “Naar boven gaan voelt niet goed, op dat moment.”
Wielie Elhorst is lhbtiq+-dominee: 'Het is een verbindende functie'
Kijk de hele uitzending van BNNVARA’s OP1 hier terug!
