Na de scheiding wil je misschien het liefst zo ver mogelijk bij je ex vandaan wonen, maar de meeste ouders blijven tóch bij elkaar in de buurt. In een straal van tien kilometer zelfs, blijkt uit onderzoek van het CBS.
LINDA.nl vroeg twee moeders waarom zij dicht bij óf juist ver van hun ex vandaan wonen, en hoe ze die afstand – of het gebrek eraan – ervaren.
Van alle stellen met een of meer kinderen die in 2014 gingen scheiden, woonde driekwart in 2018 nog lekker dicht bij elkaar. Wanneer de kinderen nog op de basisschool zitten of het gezamenlijke inkomen van de ouders tot de hoogste twintig procent behoort, blijven ze vaker dicht bij elkaar. Ook exen die meer dan één kind hebben, leven frequenter bij de ander ‘om de hoek’.
Lees ook
Claudia de Breij over scheiden met kinderen: ‘Laat altijd het leukste van de andere ouder zien’
Buiten de stad wonen gescheiden ouders vaker verder uit elkaar. 27 Procent van de ex-partners woont daar vlak na de scheiding meer dan tien kilometer uit elkaar. Binnen de stad is dat negentien procent. Wanneer beide ouders met een nieuwe partner samenwonen, leeft ruim veertig procent al op meer dan tien kilometer afstand. Blijven ze allebei alleen, dan is dat slechts 22 procent.
Jorinde Benner en haar ex-man zijn 7,5 jaar geleden gescheiden. Maar samen met haar zoons Lucas (14) en Valentijn (12) woont ze nog steeds “hemelsbreed” op twee kilometer afstand van hun vader in Rotterdam. “In tien minuten kunnen ze van huis naar huis fietsen”, vertelt Jorinde. “Heel fijn.”
En een bewuste keuze, legt ze uit. “De scheiding was al ingrijpend genoeg. We wilden dat er verder zo weinig mogelijk zou veranderen. Zelfde school, zelfde vriendjes.” De kinderen wonen bij Jorinde, maar gaan om het weekend en op maandagen naar hun vader. “Dat laatste kan niet als je ver uit elkaar woont.”
Jorinde vindt het niet lastig dat haar ex dichtbij woont, omdat haar huis in een andere wijk staat. “Het lijkt me wel gezond dat er een metrolijn tussen ons in zit, want dan zie je niet of de auto van de ander voor de deur staat.” Voor nu woont ze hier dus prima, maar als haar kinderen het huis uitgaan, is ze wel meteen weg. “Dan verhuis ik naar het centrum, of naar mijn vriend in Haarlem. Maar voor nu is dat geen optie, want ik wil dat mijn zoons altijd naar hun vader toe kunnen.”
Eline Olde Kalter en haar ex-vriend waren niet getrouwd toen ze vijf jaar geleden uit elkaar gingen. Hun zoon Olivier (nu 5) was toen nog geen jaar oud. Ze woonden eerst samen in Amsterdam, maar Eline en haar ex kwamen allebei uit Twente. “Hij wilde heel graag terug, en verhuisde bijna meteen.”
Even later ontmoette ze haar vriend, met wie ze nu een dochter heeft. Het gezin verhuisde naar het Noord-Hollandse Sint Pancras, waardoor Eline nu op tweeënhalf uur afstand van haar ex woont. Eén keer in de twee weken is haar zoon een weekend bij zijn vader. “We staan op goede voet met elkaar en het gaat eigenlijk prima. Wel komt alle zorg op mij neer – ik kan hem niet even bellen als Olivier ziek is.”
Wat Eline vooral jammer vindt, is dat vader en zoon zoveel van elkaar missen. “Mijn ex is er nog niet klaar voor om hierheen te verhuizen”, zegt Eline. Maar ze hoopt “voor hen beiden” dat het wel gaat gebeuren. “Anders ben ik bang dat ze straks alleen de vakanties hebben. Olivier begint nu al zijn eigen leventje te krijgen. Straks kunnen we hem daar niet meer elke keer van wegtrekken.”
