Job begint in 2003 aan zijn studie geneeskunde in Leiden. Wanneer hij één tentamen niet haalt, vertelt hij iedereen dat het goed ging. Die kleine leugen leidt al snel tot meer. “Niemand besluit ineens om zes jaar lang te liegen. Het begint klein”, legt Job uit. Eerst loog hij alleen over zijn resultaten, maar al snel ging hij helemaal niet meer naar de universiteit. Toch bleef hij iedereen voorhouden dat hij volop aan het studeren was. Terwijl zijn vrienden tentamens maakten, zat hij in de trein naar Vlissingen, een reis die precies net zo lang duurde als een gemiddeld tentamen. Zo hield hij zijn alibi intact.

Eenzaam

Eva vraagt hoe het voelt om jarenlang zo’n groot geheim met je mee te dragen. “Is dat niet ontzettend eenzaam?” Job knikt. “Ik leefde in een bubbel. Ik deed alsof alles goed ging, maar er was altijd een enorme afstand tussen mij en mijn omgeving. Dat was het moeilijkste van alles.”

Job heeft, na zijn schijnleven, onderzoek gedaan naar de psychologie achter liegen. Hij ontdekte dat er vaak een diepere oorzaak schuilgaat achter grote leugens. “Er ligt bijna altijd een trauma aan ten grondslag, iets wat je probeert te verbergen”, vertelt hij.

In Jobs geval waren er meerdere factoren die een rol speelden in zijn uiteindelijke schijnleven. Zijn vader verloor zijn baan nadat hij de diagnose MS kreeg, waardoor het gezin het financieel moeilijker kreeg dan de rest van hun buurt in het welvarende Gooi. Job voelde zich daardoor minderwaardig. Ook worstelde hij met zijn geaardheid. In het Leiden van 2003, en vooral binnen het conservatieve studentencorps, was het nog niet vanzelfsprekend om als man uit de kast te komen.

Al die factoren samen zorgden ervoor dat Job als kind al steeds meer van zichzelf ging verbergen, tot hij een volledig parallel leven leidde.

Donker dieptepunt

Triggerwarning: dit stuk gaat over suïcidale gedachten.

Het liegen eiste uiteindelijk zijn tol. Op een gegeven moment werd de druk zo groot dat Job zelfs suïcidale gedachten kreeg. Hij had inmiddels een goede baan, wat de confrontatie met de waarheid steeds moeilijker maakte. “Ik dacht op een gegeven moment dat het beter zou zijn als ik er gewoon niet meer was. “Liever dat, dan dat iedereen achter de waarheid zou komen.”

Gelukkig kwam Job tot een ander inzicht: de pijn van het opbiechten zou altijd minder erg zijn dan de pijn die zijn dood zou veroorzaken.

Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.

De waarheid komt uit

Op het moment dat zijn moeder hem om een bewijs van inschrijving vraagt, kan Job de waarheid niet langer verbergen. Hij biecht alles op. Waar hij woedende reacties had verwacht, krijgt hij vooral steun. Zijn vrienden en familie zijn geschrokken, maar wilden hem vooral helpen. “Mijn moeder zei: ‘Wat erg dat je dacht dat je dit niet met ons kon delen.’ Dat was voor mij een enorme opluchting.”

Inmiddels gaat het goed met Job. Hij heeft zijn studie alsnog afgemaakt, zelfs een periode in het buitenland gestudeerd, en hij heeft een boek geschreven over zijn leven als schijnstudent. Door zijn verhaal te delen, hoopt hij anderen te helpen die in dezelfde situatie zitten. “Het voelt bevrijdend om eindelijk de waarheid te kunnen vertellen en anderen te helpen.”

Hieronder een fragment uit het interview.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Eva (@eva.avrotros)

Benieuwd naar de hele aflevering? Kijk Eva hier terug. 

Eva Jinek in de clinch met massazaaddonor Jonathan Meijer: 'Ik verzin dit niet, hè?'Lees ook