In de 100ste aflevering van ‘Urk’ staan de zeilavonturen van Albert en Teun centraal. De boezemvrienden zijn samen een weekendje weg, maar echt gezellig is niet.
Ze kibbelen heel wat af op de boot.
In de 100ste aflevering van ‘Urk’ staan de zeilavonturen van Albert en Teun centraal. De boezemvrienden zijn samen een weekendje weg, maar echt gezellig is niet.
Ze kibbelen heel wat af op de boot.
De twee bevinden zich nog altijd op de Johanna Angelina, de zeilboot van kapitein Laurens, waarmee ze een weekendje zijn varen op de Waddenzee. Albert lijkt er even helemaal doorheen te zitten wanneer Laurens hem vraagt om hem te komen helpen. “Heb jij daar wel zin in? Ik zei al: kunnen we niet gewoon gaan varen? Al die zooi weer lostrekken.” Ook Teun lijkt weinig puf te hebben om weer te gaan zeilen: “Alle zeilen weer de lucht in.” Albert staart verveeld voor zich uit. “Verschrikkelijk”, verzucht hij voor de camera’s van Urk.
Terwijl Albert gapend op het dek zit, gooit Teun op dat ze later die dag ook nog moeten gaan koken. “Schollen bakken is geen koken”, verbetert Albert zijn vriend. Eenmaal in de keuken wordt de sfeer er niet gezelliger op. “Wat stinkt die vis”, zegt Albert, terwijl hij de vis uit de koelkast haalt. “Wat denk je, zouden ze dit lekker vinden?” Teun denkt van wel: “Natuurlijk vinden ze het lekker. Het is toch een delicatesse. Lekker een zout scholletje met een beetje rijst.”
Teun gaat direct aan de slag met de vis. Ietwat verbaasd kijkt Albert naar het tafereel. “Maar je gooit ze nu in het water?! En wat is dit nou dan, Teun?” Hij pakt de vis vast: “We moeten gewoon de kop eraf knippen.” Daar is Teun het niet mee eens: “Nee, dat doe je zo, met het mes. Die vinnen moet je met de schaar doen.” Albert lijkt weinig vertrouwen te hebben in de kookkunsten van zijn vriend. “Die vinnen kan je er ook aan laten zitten, dat is lekker.”
Teun slaat het advies in de wind en snijdt steeds meer stukjes van de vis af. “Als je nog meer afsnijdt, dan houd je niks meer over”, verzucht Albert.
“Niet zo zeuren”, reageert Teun geïrriteerd.
Ondertussen wordt de berg met visafval steeds groter. Teun besluit het te verzamelen en in een plastic zak te doen. “Mieter gewoon overboord. Dat plastic natuurlijk niet, maar het afval wel”, oppert Albert.
Gewapend met de plastic zak en de visresten loopt Teun het dek op. Op dat moment laat hij de zak per ongeluk los. Die valt in het water. Teun ziet het gebeuren: “Oh shit, hij vliegt uit mijn handen. Sorry jongens.” Hij haast zich naar de keuken om aan Albert te vertellen wat er zojuist is gebeurd. “Nu heb je een dode zeehond. Die vreet die zak op en dan gaat-ie dood. Ik zei nog zo: geen plastic.” Teun wil zich echter geen schuldgevoel laten aanpraten door zijn vriend: “Nou ja, ik zal wel een extra donatie doen.”
Aan het einde van de zeiltocht is het aan Albert de taak om de boot aan te meren. Maar ook dat verloopt niet soepel. “Het gaat niet helemaal goed, of wel? Volgens mij is dit zijn eerste keer, want hij zit zo te prutsen. Ik had dat bootje al tien keer neergelegd”, zegt Teun gekscherend. Uiteindelijk lukt het de twee om aan te meren.
Eenmaal op de kade loopt Teun echter de verkeerde kant op. “Ik weet niet hoor, maar volgens mij loopt dat dood. Wat ben je toch stom”, bitst Albert. Zijn vriend lijkt zich er weinig van aan te trekken: “Ik heb nou eenmaal geen richtingsgevoel.”
Je kunt de aflevering van Urk hieronder terugkijken.
Bert is in ‘Urk’ niet blij met commando’s van nieuwe liefde Greetje: ‘Zit jij in het leger of zo?’Lees ook