Schermstrijd

De jongeren in Schermstrijd hebben dagelijkse schermtijden die richting de tien uur en ver daarboven liggen. Uit de gesprekken met psycholoog Pablo blijkt dat hun achtergronden hierbij een grote rol spelen. “Ik ben zelf half Marokkaans, half Nederlands en dat is bij mij wel een ding dat mij in mijn jeugd een trauma heeft bezorgd”, vertelt Younes. “Ik ben eigenlijk nooit geaccepteerd als de persoon die ik was, waardoor ik me altijd als een betere versie van mezelf wilde voordoen, om er dan maar bij te horen.”

“Dat begon met een vriendinnetje bij wie ik niet thuis mocht komen”, zo geeft hij als voorbeeld. “Die zei gewoon: ‘Mijn vader accepteert jou niet, dus ik wil geen relatie met jou.’ Dat doet zeker iets met je.”

Vreemdgaan

“Ik ben vroeger gepest”, vertelt Glenn, die zonder vader is opgegroeid. “Dat is op mijn negende begonnen. Toen merkte ik niet echt van ‘oké, dit heeft echt met pesten te maken’, want ik was heel jong. Toen ik in de eerste klas kwam, dan denk je wel: o ja, dit is eigenlijk helemaal niet leuk, wat de kinderen zeggen hier. Mietje, meisje… Het was nog niet echt homo, want ik was nog niet echt uit de kast op de middelbare school. (…) Er was niets mis met mij, maar in hun ogen wel.”

Lois vertelt dat haar ouders zijn gescheiden toen zij tien jaar oud was. “Toen heb ik vriendjes gehad die altijd vreemdgingen, mijn vader ging vreemd, mijn opa is een viezerik. Dus elke man in mijn leven heeft bewezen dat geen enkele man te vertrouwen is. Ik heb meer mannen om me heen en ik weet precies hoe ze zijn.”

Pleeggezinnen

“Op negenjarige leeftijd ben ik uit huis gezet”, vertelt Melvin. “Het liep niet zo lekker tussen mij, mijn broertje en mijn ouders. Toen ben ik naar een pleeggezin gegaan.”

Gio woonde toen hij jong was ook niet bij zijn ouders. “Mijn vader heb ik nooit gezien, die is weggegaan voordat ik geboren was. En mijn moeder was erg ziek, dus die kon niet voor mij zorgen. En die had ook niet veel geld, of zo.” Beide jongens hebben in verschillende pleeggezinnen gewoond. “Lastig”, vindt Melvin, “want het is een plek waar jij vertrouwd bent. Het is wel moeilijk, daar weg te gaan en niet meer te wonen en naar anderen toe te moeten.”

Afkickverschijnselen

De afkickverschijnselen van de jongeren zijn behoorlijk heftig, wat volgens psycholoog Pablo ermee te maken heeft dat de telefoon een soort copingmechanisme is. “Dat telefoongebruik van jou hè, dat zo enorm veel is, zou het kunnen dat dat ook een manier is om bepaalde dingen niet te voelen of om niet erover na te hoeven denken?”

“Ja, dat zou wel kunnen. Dat denk ik wel”, geeft Gio toe. Melvin: “Ik heb heel vaak, als ik gewoon verdrietig ben, dat ik op TikTok ga scrollen en dan lost het zich vanzelf op.” Pablo: “Ja, lost het dan echt op?” Dat ook weer niet, geeft hij toe: “Het lost niet op in de zin van dat het niet meer terugkomt, maar het lost op in de zin van op dat moment.”

Dat telefoongebruik houdt ook in dat je altijd aanstaat, zegt Pablo. Dat klopt, aldus Lois. “Mensen krijgen binnen een minuut antwoord van mij.” Naast dat het tijd kost, heeft het sommige jongeren ook relaties gekost. “Het heeft me ook vrienden gekost”, geeft de jongen met zwart haar toe. Enrique verloor er zijn partner door: “Hij zei: ‘Je zit alleen maar op je telefoon, dus het heeft geen nut.'”

‘Schermstrijd’ is terug te kijken via NPO Start.