In Redding na de Ramp is Widlem (18) op zoek naar de militair die zich na de aardbeving in Haïti om hem bekommerde. De man zorgt ervoor dat de dan 3-jarige jongen veilig in Nederland aankomt.
Widlem woont in een kindertehuis in Port-au-Prince, de hoofdstad van Haïti, als de aardbeving het land opschudt.
De kinderen belanden op straat en krijgen dagen geen eten en drinken. Van een groep Nederlandse mariniers krijgt ieder een kind toegewezen dat al wacht op adoptie. Het is aan hen om voor het kind te zorgen tot ze in Nederland aankomen bij de adoptieouders. “Als die actie er niet was geweest, was ik waarschijnlijk morsdood geweest”, vertelt Widlem.
“Ik zou de militair willen ontmoeten die me in het vliegtuig heeft meegenomen, de hele tijd bij me is gebleven en ervoor zorgde dat ik me veilig voelde. Ik wil hem bedanken dat hij er voor mij is geweest en dat hij een kind dat hij niet kende voor een aantal dagen bij zich heeft gehouden en heeft gered.”
Gaël (destijds 14) kijkt in ‘Redding na de Ramp’ terug op vuurwerkramp: 'Denk dat ik zo’n tien meter door de lucht vloog'
Het duurt even tot de marinier in kwestie gevonden is, maar uiteindelijk lukt het om hem en Widlem bijna 15 jaar na de ramp weer bij elkaar te brengen. Militair Roderick moet lachen als hij Widlem ziet: “Wat een grote jongen ben jij geworden.”
De laatste keer dat ze elkaar zagen waren ze 21 en 3 jaar oud. “Het was bijzonder. Voor mij was het nieuw. We waren elf dagen op straat, van alles kunnen doen, mensen kunnen helpen. Slachtoffers uit het puin halen. Het was een heftige ervaring”, vertelt Roderick. “Ik zal het nooit vergeten, mijn ervaring in Haiti.”
Er is ook tijd om het over luchtigere zaken te hebben. Roderick is benieuwd of Widlem al een vriendin heeft, maar dat blijkt niet zo te zijn. “School is eerst hè”, drukt hij de 18-jarige op het hart. Het klikt zoveel jaar later nog steeds tussen de twee en ze spreken af contact te houden. Ook komen ze erachter dat hun rustige karakters erg op elkaar lijken.
“Hoe was ik als kind? Hoe was het om een kind in je handen te hebben dat niet van jou is, maar dat je daar dan wel de hele dag mee moet rondlopen?”, vraagt Widlem aan Roderick. “Voor mij was het een apart iets. Ik had niet verwacht dat wij dat zouden doen. Het is iets om trots om te zijn”, antwoordt hij.
Widlem vindt het bijzonder dat de marinier, die een zoon heeft die ongeveer even oud is als hij, het risico nam om naar Haïti af te reizen. “Stel je voor, er was hem iets overkomen, dan had hij ook niet meer bij zijn kind kunnen zijn. Dat hij dat allemaal durfde achter te laten om mijn leven te redden, dat vind ik heel knap. Niet alleen van hem, maar ook van alle andere mariniers die er waren op dat moment.”
Roderick is trots op de missie en de impact die hij heeft kunnen maken op het leven van Widlem. “Op dit moment voel ik dat ik met hem een goede band kan hebben, nu ik hem als volwassene heb leren kennen. We gaan vriendjes worden denk ik”, zegt Roderick met een brede glimlach.
Redding na de Ramp terugkijken? Dat kan hier.
Koos blikt in 'Redding na de Ramp' terug op vliegtuigcrash: 'Ik dacht levend te gaan verbranden'
