Nét voor een optreden in de O2-arena in Londen in 2016 krijgt zanger Michael Bublé verschrikkelijk nieuws: zijn zoon Noah is ernstig ziek.
Hij heeft een zeldzame tumor in zijn lever, ook wel hepatoblastoom genoemd. Inmiddels is zijn nu tienjarige zoon in remissie, zijn de kansen goed en is hij vijf jaar kankervrij.
“Ik herinner me die dag nog goed. Ik was druk bezig met het promoten van mijn negende album, Nobody But Me. Het was in oktober 2016, slechts drie minuten voor ik zou optreden kreeg ik plots een sms’je van mijn vrouw, waarin ze zei dat er iets fout was. Bij het berichtje had ze een foto van Noahs lichaamsscan gevoegd. En ik wist hoe laat het was. Ik stierf gewoon. Daar ter plekke”, vertelt de 48-jarige zanger in de podcast The Diary Of A CEO.
Hij vervolgt: “Ik bleef voor het optreden, maar ik was volledig verdoofd. Mijn gedachten waren bij mijn familie, want ik wist dat we voor een enorme uitdaging zouden staan. Ik weet zelfs niet hoe ik in staat was om te zingen, ik deed het op automatische piloot.”
Tekst gaat verder onder de video.
Dit bericht op Instagram bekijken
Meteen na zijn show stapt de zanger in het vliegtuig, cancelt zijn tour en spendeert de volgende zeven maanden in het ziekenhuis.
“Ik heb onmiddellijk mijn volledige tour afgelast toen ik het nieuws te horen kreeg. Opeens veranderen je prioriteiten volledig. Ik heb destijds de best mogelijke beslissingen gemaakt, maar als ik advies kon geven aan mijn jongere zelf, zou ik zeggen: ‘Hey, zorg ervoor dat je meer aanwezig bent, geniet van elk moment dat je hebt’. Je weet nooit wanneer het voorbij kan zijn.”
Bublé vond het lastig om zich tijdens deze situatie sterk te houden. “Dat is niet simpel wanneer een vreemde in een witte jas je vertelt dat je kind levensbedreigend ziek is. En dat je alleen maar kunt afwachten of het goed komt. Het was alsof onze familie in tweeën brak. Als ouders voel je je machteloos.”
Inmiddels is Noah sinds 2017 in remissie. “Niet iedereen praat graag over percentages, dus ik zal het onze niet noemen. Maar wij hebben een percentage waarmee we kunnen leven. Daarmee bedoel ik: nu we dit nummer hebben gekregen, kunnen we ons dagelijkse leven leven zonder constant bang te zijn. Zijn kansen zijn goed.”
Toch blijft de angst bestaan. “Telkens als hij een scan moet ondergaan om te checken of hij nog steeds kankervrij is, voelen we even opnieuw diezelfde angst. Mijn vrouw en ik noemen het ‘scanxiety’. Noah zelf is eigenlijk de enige die er al volledig overheen is. Hij heeft geen stress meer over die bezoekjes aan het ziekenhuis, ze zijn routine geworden voor hem. Hij doet het beter dan de rest van ons.”
Hij vervolgt: “Mijn kleine jongen weet dat hij een superheld is, want papa zegt hem dat de hele tijd. Maar voor mama en mij? Ja, die angst blijft iets dat permanent over ons heen hangt. Het volledige verhaal over zijn ziekte kan ik nog steeds niet vertellen, zelfs tegen mijn beste vrienden niet. Het doet te veel pijn.”
