Maxime

“Zullen we voor mama deze doen”, vraagt Maxime als de zussen bij een rij sjaals in een winkel staan te kijken. “Mama is ook een beetje papa, omdat papa heel lang ook niet in ons leven was. En dan was mama ook onze papa. Mijn moeder gaf in die periode ook zichzelf een cadeau met Vaderdag, omdat ze dacht: ja, ik ben nu alle twee, dus ik ga mezelf ook verwennen op Vaderdag.”

“Papa is natuurlijk twee keer weggegaan”, gaat Maxime verder. “Toen wij heel jong waren, toen is hij misschien, ik denk, een jaar uit huis geweest. En toen wij wat ouder waren, vanaf mijn twaalfde, nou, tot mijn twintigste.”

Logeren

In die laatste periode woonde Martien in Amsterdam. “En dan gingen wij een weekend bij hem logeren en hadden we een eigen kamer”, vertelt Maxime. Dan zette mama ons af en wilde niet naar boven. Die kon dat niet aan.” Montana beaamt dat: “Nee, ze kon dat toen niet aan, nee.” Maxime: “Dus ja, dat is heel lang moeilijk geweest.”

“Maar kijk, zij kunnen niet zonder elkaar”, aldus Maxime. “Dus uiteindelijk is dat helemaal goed gekomen, maar mama is wel gewoon… Als wij wat hebben, dan is mama toch wel degene die je moet hebben ervoor. Papa is minder opvoedkundig. Dat weet-ie zelf ook.” Montana vult aan: “Ja, want dan zegt-ie ook ‘vraag dat maar aan je moeder’ of ‘vraag dat maar aan Eer’.”

“Ja, als we moeten huilen of zo”, zegt Maxime. Of dan gaat Martien met de meiden meehuilen, vertelt Montana. “Dan zegt-ie: ‘Oh, vind het zó erg!’ Ja, daar heb je natuurlijk niks aan.” Maxime schiet in de lach: “Of hij zegt: ‘Ben je nu alweer aan het janken?!’ Ja, niet opvoedkundig.”

Makelaar verbaast zich over Meilandjes in 'Chateau Meiland: En Route': 'Duidelijk geen onderzoek gedaan'Lees ook