Voor Marlijn Weerdenburg (40) is het op 8 april drie jaar geleden dat ze haar moeder verloor. Ze schreef er liedjes over en bundelde die in het album Mam, dat vanaf vrijdag overal te beluisteren is.
Ook speelt ze een reprise van haar theaterstuk Mijn buik vol van de liefde, waarin ze onder meer dagboekfragmenten uit het eerste jaar na het overlijden van haar moeder deelt.
Aan LINDA. vertelt Weerdenburg over haar moeder aan de hand van fragmenten uit haar liedjes.
‘Mijn grootst angst was alles te verliezen wat ik met je had / Ik was even vergeten dat het in me zat / En dat jij zo voor altijd bij me bent’ (uit: Heel anders)
“Ik had een band met mijn moeder die ik met niemand anders heb. Ik hoefde haar nooit iets uit te leggen, ze kende me als geen ander. Ze heeft me gedragen, ik ben uit haar gekomen, ze was er altijd. Met vlagen voel ik me daardoor nog steeds alleen. Als ik de voorstelling speel, komt al het verdriet weer naar boven. Dat is soms confronterend, maar ik voel me ook dicht bij haar als ik speel.”
‘Een jaar voorbij in vogelvlucht / Op automatische piloot, ijzersterk maar half verdoofd’ (uit: Daar wil ik heen)
“Toen mijn moeder overleed, was ik zwanger van mijn tweede zoon. Het eerste jaar heb ik mijn emoties heel erg weggedrukt. Ik moest voor de baby zorgen, ik kon niet helemaal kopje onder in verdriet. Door het schrijven van de liedjes kon ik er heel voorzichtig af en toe in duiken. Dat is mijn manier van rouwverwerking geweest. Nu weet ik dat het goed komt als ik het verdriet aanga; ik ben niet meer zo bang dat het me helemaal overneemt.”
Marlijn Weerdenburg schreef nummer voor overleden moeder: 'Ze was mijn grootste fan'
‘Maar toch blijft de scheur in mijn hart’ (uit: Scheur in mijn hart)
“Rouw is volgens mij letterlijk wennen aan het idee dat iemand er niet meer is. Maandenlang werd ik wakker met de gedachte: er is iets heel kuts, maar wat is het ook alweer? O ja, mijn moeder is dood. Ik heb haar nog regelmatig willen bellen. Nu ben ik eraan gewend, maar het verdriet gaat nooit helemaal weg. Na een show kwam er laatst een oudere vrouw naar me toe, met tranen in haar ogen om de moeder die ze vijftig jaar geleden was verloren. De scheur blijft, je staat er alleen minder vaak bij stil.”
‘Ik blijf op zoek naar die stukjes van jou in mij met de tijd’ (uit: Samen)
“De sporen van mijn moeder in mij zijn het enige wat ik nog heb. Karaktereigenschappen, eigenaardigheden, tradities. Mijn handen lijken op die van haar, mijn benen lijken op die van haar. Maar ook: mijn moeder was altijd heel rustig en tevreden, maar soms barstte ineens de bom. Dat heb ik ook. Ik ben heel easy going, tot mijn grens is bereikt. Ik blijf naar dat soort dingen op zoek om haar in leven te houden.”
‘Ik had voor je willen zorgen als de tijd genade had / Dat zouden wij zijn’ (uit: Scheur in mijn hart)
“Als ik families zie met moeder, dochter en kleinkinderen, steekt dat soms. Ik had dat met míjn moeder willen zijn. Mijn oudste zoon herinnert zich zijn oma nog heel goed, praat dagelijks over haar. Mijn jongste heeft haar nooit gekend, hij weet helemaal niet wie zij is. Dat vind ik zo verdrietig. Hij zal nooit weten hoe lief en bijzonder ze was. Er zijn veel momenten dat ik denk: hè verdorie, waarom is ze er nou niet bij?”
‘Laat me schreeuwen om wat ik verloren ben / Laat me huilen ik wil het alleen / In de stilte de ruimte / Dus hou je erbuiten / Die pijn daar wil ik heen’ (uit: Daar wil ik heen)
“Ik ben blij dat ik deze vorm heb kunnen vinden voor mijn verdriet. Het klinkt misschien gek, maar doordat mijn verhalen andere mensen raken en helpen, voelt het alsof mijn verdriet een soort nut heeft. Het heeft een vorm gekregen die iets toevoegt. Het blijft spannend om het podium op te gaan, want in mijn theatershow stel ik me megakwetsbaar op. Maar juist doordat het heel persoonlijk is, is het ook universeel. Veel mensen komen achteraf naar me toe met hun eigen verhalen. Het is het meest bijzondere project dat ik tot nu toe heb gedaan.”
‘Samen gedeeld, samen gaan staan toen we vielen, samen geleefd’ (uit: Samen)
“Ik wilde dat het album en de voorstelling echt een ode aan mijn moeder zouden zijn, dus natuurlijk wilde ik het zo mooi mogelijk maken. Maar ik wist ook dat ze sowieso trots op me zou zijn. Alleen al dat ik dit doe, zou ze fantastisch vinden. Hoewel ze eigenlijk zelf nooit zo in het middelpunt van de belangstelling wilde staan. Als ze er nog zou zijn, denk ik dat ze zou zeggen: ‘O jeetje, helemaal voor mij?’ Ze trok nooit zo veel aandacht naar zich toe. Ergens vind ik het tof dat ik dat nu gewoon lekker wél kan doen.”
Het album Mam van Marlijn Weerdenburg is vanaf 22 maart overal te beluisteren. Weerdenburgs theatervoorstelling Mijn buik vol van de liefde (reprise) draait nog tot 7 april.
Dit bericht op Instagram bekijken
Marlijn Weerdenburg wil grote zaterdagavondshow en 'op mijn 75ste nog in Carré staan'
