Geen tijd, geen personeel, wél bureaucratie. ‘Kanaal Sociaal’ volgt zes mantelzorgers in Deventer. Want iedereen krijgt op een gegeven moment te maken met mantelzorgers; ons land telt er inmiddels zo’n 5 miljoen.
Seval weet hoe zwaar het is om te zorgen voor mensen met psychische problemen. Haar moeder zat regelmatig in een gesloten inrichting, en ook haar broer kreeg psychoses.
Dit heeft flinke impact op haar leven, en daarom heeft Seval besloten haar ervaringen als mantelzorger te delen. In de tas die ze bij zich draagt op weg naar de uitgeverij zitten dan ook de dagboeken van haar broer Huseyin, waar hij al sinds 2003 aan schrijft. Ook haar eigen schrijfwerk zit erin.
Een boek moet er komen. Het doel? “Ik wil het verhaal van mijn familie herschrijven door de inzichten die ik heb gekregen”, vertelt ze in Kanaal Sociaal. “Mijn moeder was geen schizofreen, maar een hartstikke intelligente en sociale vrouw. Mijn broer is geen schizofreen. We hebben iets heftigs meegemaakt, het één heeft het ander gebracht en voor we het wisten was de familie verbonden aan schizofrenie. De familie met die twee gekken.”
“We hebben iets heel traumatisch meegemaakt waarbij hulpverlening tekort is geschoten. We zijn getraumatiseerd door hulpverlening.”
Ook na haar nachtdienst is Mariska nog steeds moeder én mantelzorger: 'John deed altijd alles'
Interessant, volgens de uitgever. “Het gaat erom dat het verkoopt, maar ook dat jij tevreden bent over het resultaat. Dat jij met het boek naar buiten wil. Het moet meer zijn dan alleen dat familieverhaal. Jouw boodschap richting de GGZ, dat er op een andere manier gewerkt moet worden. Meer oog voor de mens en de naasten. Als je dat voor elkaar krijgt, dan heb je een mooi boek. En ook een goede boodschap.”
“Ik denk dat het ook naar buiten moet worden gebracht, en daar wil ik je wel bij helpen. Als jij het wil, gaan we die reis maken”, vervolgt de uitgever. Seval straalt. “Geweldig dat je dat ook zegt, die reis. Zo schrijf ik ook heel veel dingen.”
Als Seval terugloopt richting haar auto, komen de emoties los en blikt ze terug op een moeilijk moment in haar leven. “Ik reed op een heel lang stuk waar je op zich niet heel hard kunt rijden. Een hele smalle weg met alleen maar allemaal bomen eromheen. Ik ben op het gas blijven drukken, heb mijn stuur losgelaten en m’n ogen dichtgedaan. En werd ’s avonds wakker in het ziekenhuis.”
“Ik ben blij dat ik er nog ben. Toen ik in het ziekenhuis wakker werd en mijn kinderen in die wanhoop zag, dacht ik: godzijdank, ik ben er nog. Dat verhaal, van mij en mijn familie, wat voor mij al zo erg was, had nog tragischer kunnen zijn voor mijn kinderen. Dat mag je ook een ander niet aandoen. Ik dacht meteen: ik moet aan mezelf werken en het allemaal opruimen.
Het een plek geven, doorgaan en mijn verliezen accepteren. In ieder geval kiezen voor een goede toekomst. Ik stond zo diep aan de grond en dan nu op dit punt. Dat is echt onvoorstelbaar. Hoe het leven kan lopen. Onvoorstelbaar”, vertelt ze met stralende ogen.
Worstel je met suïcidale gedachten? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl.
Kanaal Sociaal is wekelijks om 22.20 uur te zien op NPO 2. De hele aflevering terugkijken? Dat kan hier.
Nu Elly niet meer voor man kan zorgen, moeten ze apart wonen: 'Intimiteit ben ik kwijt'
