In het programma ‘Echte Gooische Moeders’ gaat Pauline op kraambezoek bij Manuel, de – dan nog – zeven weken oude baby van Leslie.
Maar Leslie heeft nog een kleine verrassing voor Pauline: placentapillen.
‘Echte Gooische Moeders’
“Weer even met een verse baby knuffelen”, zegt Pauline, die in tranen schiet wanneer ze Leslie met haar nieuwe zoon op de arm ziet. “Wat is ‘ie groot. Wat een reus heb je gedragen.”
“Pauline is zo gek”, zegt Lesley lachend voor de camera. “Heeft ze mij gedag gezegd? Ja, ze heeft mij wel gedag gezegd. Maar eigenlijk was het vanaf seconde één alleen maar Manuel Manuel Manuel.” “Kom maar hier met die baby”, zegt Pauline wanneer ze op de bank gaat zitten. En wat Leslie betreft: “Jij interesseert mij even niet.”
Oermoeder
“Echt een oermoeder ben jij”, stelt Leslie wanneer ze ontroerd naar haar vriendin kijkt. “Baby’s met kleine kippenkontjes, en dan die vingertjes, net garnaaltjes. En dan die teentjes: oh. Zo lief als ze scheel kijken”, is het antwoord van Pauline.
Leslie voelt zich goed, gelukkig. En dat valt haar vriendin ook op. “Vanaf het moment dat ik binnenkom zie ik een twinkeling in haar ogen. Dat was bij Moises niet zo. Die trof ik toen echt anders aan.” De eerste paar weken na haar tweede kindje ontving Leslie geen bezoek. “Dat scheelt heel veel. “Ik vind het veel makkelijker. Geen boeken meer lezen, gewoon hoe ik het wil.”
Placentapillen
Daarnaast heeft Leslie ervoor gekozen om haar placenta te laten ‘capsuleren’. “Dit schijnt te werken tegen een depressie, en ook voor andere dingen. Iedereen mag zeggen wat ‘ie wil, maar ik ga het gewoon proberen. Baat het niet dan schaadt het niet.”
“Het stinkt hoor”, zegt Leslie wanneer Pauline de dop van het potje draait. “Het lijkt wel visvoer”, beaamt laatstgenoemde. “Ik heb weleens gehoord dat mensen hun placenta begraven, en ook bakken en aten. Maar ik had nog nooit van placentapillen gehoord. Het is echt poeder. Kun je het ook opsnuiven? Dat het zo’n Gooische trend wordt”, lacht Pauline.
De placenta wordt gedroogd, en daarna in capsules verwerkt, legt Leslie uit aan Pauline. “Je moederkoek is opgedroogd, net als een boeket?”, stelt Pauline terwijl ze aan haar beschuit met blauwe muisjes begint.
Leslie legt uit hoe het echt zit. “Je bevalt – dan komt ‘ie eruit en daarna moet hij in een koelbox. En dan moet ‘ie binnen 72 uur bij haar zijn. Ik heb een taxi gebeld. Ik kreeg ook een berichtje van haar, die vrouw, waarin ze zei: je bent de eerste vrouw die ik ken, die haar placenta heeft bezorgd met een taxi.”
“Het klinkt luxe, maar ik heb er gewoon niet de behoefte aan dat iemand die ik ken, met mijn placenta rijdt. En een taxi-chauffeur die ik misschien één keer in mijn leven heb gezien wel.”
Pauline vindt het helemaal niet zo’n slecht verhaal. “Een soort XTC voor moeders.”