Jennifer Hoffman (44) heeft voor het boek Dear future me een openhartige brief aan zichzelf geschreven. Of beter gezegd: een brief waarin ze zich tot haar lijf richt. De actrice zegt spijt te hebben van de periode dat ze haar lichaam niet omarmde.
‘Ik ben trots. Trots op dat buikje, trots op die borsten. Trots op de rimpels van al die slapeloze nachten’, schrijft ze.
Momenteel is Hoffman op een punt in haar leven dat ze juist wel de schoonheid van haar lijf inziet. Zo gaat ze uit de kleren voor het boek Dear future me, waarin fotograaf Jasper Suyk een ode aan het vrouwelijk lichaam brengt. Bij de beelden schrijft Hoffman ook een brief aan haar eigen lichaam. Hoewel ze haar lijf inmiddels heeft leren waarderen, was dat een lange tijd allesbehalve het geval. Daarvoor biedt Hoffman haar excuses aan.
‘Sorry. Echt. Mijn diepste excuses dat ik je zo lang niet op waarde heb geschat’, schrijft ze. ‘Ik had geen idee, kende je eigenlijk nauwelijks. Vooral de periode waarin ik rookte, niet sportte, veel uitging en mijn nachten aan elkaar hingen van sigaretten, alcohol, en vette tosti’s met mayo.’
‘Sorry voor de periode dat ik me voor je schaamde’. Bijvoorbeeld toen ze een ‘magere puber’ was, niet in ‘coole spijkerbroeken’ paste en ‘er maar geen borsten wilden komen’. En juist toen ze naar eigen zeggen op haar mooist was, zag ze dat niet in de spiegel. ‘Maar dat kun je misschien ook niet van een 25-jarige, laat staan een 18-jarige, verwachten. Die is veel te druk bezig met sociaal geaccepteerd worden en uitzoeken wie zij is’, vult de actrice aan.
Inmiddels is het lijf van Hoffman, mede door de geboorte van haar zoontje Cooper, aan het veranderen. Met een knipoog schrijft ze: ‘Laat je niet misleiden door de mooie foto’s van Jasper (die voor dit boek beter een vrouw had kunnen zijn), het verval is onomkeerbaar ingezet.’ Ze verwijst onder meer naar steeds zichtbaardere rimpels en haar borsten die er ‘uitgeput’ bij hangen.
Miljuschka deelt prachtige body confident foto's én tips: 'Laat de term 'dik' je niet bepalen'
Hoffman bedoelt het niet negatief, ondanks dat dit misschien wél zo klinkt. Ze vindt haar lichaam juist nu mooier dan ooit, ondanks dat ze er nog steeds niet voor zorgt zoals ze zou willen. ‘Ik mis vrijwel elke yogales, fiets elektrisch. Het lukt mij niet eens een fatsoenlijke waxbeurt in te plannen voor een fotoshoot.’
Daar draait het volgens Hoffman echter helemaal niet om. ‘Ik zie nu je waarde, ik ken je en ik zie wat je allemaal voor mij hebt gedaan. En ik heb je diepste kracht gezien, zo krachtig dat ik er nederig van werd.’ Ook is ze haar lichaam dankbaar voor het moederschap. ‘Je hebt Cooper gedragen, beschermd en gevoed.’
Juist daarom kan Hoffman niets anders dan ontzag hebben voor haar lichaam. ‘Ik ben trots. Trots op dat buikje, trots op die borsten. Trots op de rimpels van al die slapeloze nachten. Trots op het verval dat me laat zien dat ik een lichaam heb dat mij ondersteunt en lief heeft in welke fase van mijn leven dan ook. Het is geen verval. We veranderen, jij en ik. En verandering is schoonheid, stilstand is achteruitgang.’
De openhartige brief raakt volgers van Hoffman recht in het hart. ‘Moet er gewoon van huilen’, reageert iemand. Een ander schrijft: ‘Prachtig, herkenbaar. Acceptatie komt met de jaren.’
Miljuschka over body positivity in ‘Chateau Meiland VIPS’: ‘Schoonheid wordt niet bepaald door je kledingmaat’
