Jegor heeft zijn jaarlijkse afspraak in het ziekenhuis van Montpellier. Zijn zwangere vriendin Daisy, zijn moeder en vrienden zijn mee om hem te steunen. De Franse arts is gespecialiseerd in Jegors type hersentumor. Daarom raadde de dokter in Nederland hem aan zich hier te laten opereren.
In de wachtkamer van het ziekenhuis loopt de spanning op.
“Ik heb zin in een stabiele uitslag en dat hij weer zegt: we gaan gewoon zes maanden door. Dat is gewoon spannend en dat blijft spannend, heel mijn leven.” Daisy zit naast Jegor en luistert met tranen in haar ogen. Tim vraagt haar waarom het haar zo raakt. “Gewoon een stukje angst en als ik hem zo gestrest zie”, legt ze uit.
Als ze bij de Franse arts aanschuiven kan Jegor niet wachten om het goede nieuws van de zwangerschap aan hem te vertellen. “De laatste keer dat we elkaar spraken zei u dat we aan de lange termijn konden denken, dus we zijn een langetermijnproject gestart, een baby”, vertelt de aanstaande vader trots.
Dr. Duffau feliciteert het stel en vraagt wanneer ze uitgerekend zijn. “November”, antwoordt Daisy, “dus nog een paar maanden te gaan”. De neurochirurg is blij om te zien dat het zo goed gaat met Jegor. “Ja 100 procent. Ik voel me fit en beter dan vorig jaar. Dus ik hoop dat u hetzelfde kunt zeggen over de scan.”
Jeffrey uit 'Over Mijn Lijk' breekt als hij met gezin voor zijn kist staat: 'Dit gun je geen enkel kind'
Dr. Duffau heeft inderdaad goed nieuws voor Jegor. De tumor is maar 2 millimeter gegroeid in een jaar en dat is erg weinig. “Vandaag ben ik zeker van het feit dat je niet bent genezen, dat weet je, maar er is een langzame groei’, verklaart de arts. “Ik ben blij én verdrietig. Deze rotziekte…”, reageert Jegor, die het allemaal nog even moet laten binnenkomen.
“Ik ben blij dat ik een normaal leven kan leiden natuurlijk, maar jeetje.” De arts benadrukt dat ze er zullen zijn als het nodig is en dat ze de tumor op het juiste moment hebben behandeld. “Het is een beetje ironisch om te zeggen met de zwangerschap, maar tot mijn spijt is het mijn doel om je niet lastig te vallen dit jaar”, grapt de dokter. “Voor vandaag is het goed nieuws. Ik zie jullie over een jaar”, sluit hij af. “Ja, met een baby”, bevestigt Jegor als hij hem de hand schudt.
Eenmaal terug in de wachtkamer vertelt Jegor aan zijn vrienden en Tim dat de uitslag in principe goed is, maar de opluchting is nog niet helemaal ingedaald. Eenmaal op het terras aan een biertje legt hij aan Tim uit waarom hij niet dolenthousiast is. “Ik ben blij, maar elke zes maanden, elk jaar hoop je toch dat er wordt gezegd: o, trouwens, je bent genezen.”
Voor Jegor is dat toch de domper die bij de medische afspraken komt kijken. “Nu is het een beetje anders. Want we wisten dat het niet significant groeide, maar er zat geen nummer bij. En nu wel.”
Een dag later proosten ze aan het strand nog eens op het goede nieuws. De moeder van Jegor, Nelli, is opgelucht en verheugt zich vooral enorm op de komst van haar kleinkind. “Dat is wel fijn, we hebben nu een half jaar helemaal rust.”
Het komende jaar staat dan ook in het teken van de baby. “Je wensen worden even op nummer twee en drie gezet. Dat is zwaar aan de ene kant, met de kanker natuurlijk. Elk half jaar gaat extreem spannend worden en als ik ooit geopereerd moet worden al helemaal. Maar zo lang het maar met de kleine goed gaat en ik hier nog ben om ervoor te zorgen, gaan we er volledig voor.”
Dat de dokter zo enthousiast reageerde op de zwangerschap doet Jegor goed. “Hij is wel een soort vaderfiguur geworden voor mij.” Nelli knikt: “Ja, hij is echt ondersteunend en positief.”
Jegor verloor zijn vader aan kanker toen hijzelf de diagnose kreeg. Tim richt zich tot Nelli om te vragen hoe ze ermee omgaat. Ze richt zich vooral op het nieuwe leven in Daisy’s buik en is ervan overtuigd dat haar zoon niet in de nabije toekomst zal doodgaan. “Zijn vader gaat daarvoor zorgen. We gaan nog heel lang samen zijn. Daar zijn we te sterk voor.”
Jegor mist zijn vader enorm. “Het voelt voor mij net alsof ik nu zijn rol overneem. Omdat ik zelf vader ga worden natuurlijk. Je zit er gewoon anders in, je bent geen kindje meer. Ja, ik mis hem heel erg, maar ik val nu in zijn rol. Het gaat nu om het kind. Dat ik kanker heb, we weten het. We weten dat het niet kan genezen, maar laten we er gewoon zo lang mogelijk van genieten.”
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Over Mijn Lijk’ terugkijken? Dat kan hier.
Zoë (27) is ongeneeslijk ziek en focust met medium op leven na de dood in 'Over Mijn Lijk': 'Ik heb haast om dood te gaan'
