In Boerderij van Dorst komen deze keer operazangeres Francis van Broekhuizen en dichter Lieke Marsman langs bij Raven van Dorst. Alle drie vallen ze op vrouwen, dus dat moet uitgebreid worden besproken.
Van aanrommelen met mannen tot uit de kast komen, niets blijft onbesproken.
Van Broekhuizen kwam naar eigen zeggen “pas heel laat” uit de kast, “want ik was er zelf het meest moeilijk in. Want in onze familie is het helemaal niet gek dat er homo’s of lesbiennes zijn, dat zit bij ons in de familie. Dus daar ligt het niet aan. Dat was niet een issue. Maar het was voor mij een issue.”
“Ten eerste snapte ik helemaal niet hoe ik in elkaar zat, heel lang”, gaat de operazangeres verder. “Want dat had met dat ik vroeger gepest werd te maken en dat lelijke. Ik dacht dat dat niet voor mij was weggelegd, verkering.”
Henk Schiffmacher ging door diep dal na kankerdiagnose van zijn vrouw: ‘Slechtste periode in mijn bestaan’
Op haar 29e vertrekt Van Broekhuizen naar Amsterdam. Voor die tijd doet ze niets met andere vrouwen. “Terugdenkend was ik wel verliefd op allerlei lui, maar toen wist ik dat niet goed. Toen kon ik dat niet goed snappen. Ik was er ook een beetje bang voor. Op een gegeven moment ben je over een dood punt heen in de zin van, je wordt ouder, en dan heb je het nooit gedaan, en dan durf je het helemaal niet meer. Want dan ben je gewoon raar dat je het nooit hebt gedaan. Dus dan denk je: oh, hoe moet ik dat nou weer voor mekaar prutsen? Stel, ik ga ooit een keer zoenen, zou ik het dan kunnen? Nou, ik was dertig, en ik kon het.”
Marsman wist “al heel vroeg” dat ze op vrouwen valt. “Ik denk, toen ik dertien was, of zo. Ik vond het heel lastig wel om uit de kast te komen, maar ik heb nooit die worsteling naar mezelf toe gehad. Je hoort altijd van twee worstelingen natuurlijk. Enerzijds: vind ik het voor mezelf oké? En anderzijds: vind ik het voor de buitenwereld oké? Ik vond het wel spannend om het tegen de buitenwereld te zeggen. Maar voor mezelf vond ik het geen probleem.”
“Jij hebt jezelf die vrijheid altijd gegund?”, vraagt Van Dorst. Marsman antwoordt daarop: “Ja. Ik weet nog toen ik – hoe oud was ik, zestien of zo? – toen had ik mijn eerste vriendinnetje. Die woonde in Amsterdam en daar ging ik dan elk weekend heen. En tegen mijn ouders en klasgenoten zei ik dan: ‘Ik ga naar een vriendin.'”
Dichter des Vaderlands Lieke Marsman: 'Mijn arm en schouder zijn geamputeerd'
“Maar ik denk dat ik echt op mijn negentiende uit de kast ben gekomen, juist omdat ik zo sterk voelde: dit is het gewoon”, mijmert Marsman. “Ik heb het ook wel een tijdje geprobeerd met jongens en dan vond ik diegene objectief gezien veel leuker dan een aantal van de vriendinnen die ik later heb gehad, maar ik wist zo duidelijk: ik voel dat niet.”
Van Broekhuizen herkent dat toch even aanrommelen met mannen wel. “Dat heb ik wel op een gegeven moment gedaan, dan dacht ik: ik moet toch eens gaan daten met jongens, ik moet het gewoon gaan proberen, iets. Laat ik eens iets gaan doen. Maar ik voelde me altijd hun moeder, of zo. Of hun zus. Heel leuk, heel gezellig kletsen, maar er gebeurde nooit iets. Want dat zat er gewoon niet in.”
‘Boerderij van Dorst’ terugkijken? Dat kan via NPO Start.
