In het tweede seizoen van ‘Emily in Paris’ wordt Emily neergezet als een Amerikaanse workaholic die haar Franse collega’s in het weekend lastig valt met werkvragen. Irritant misschien, maar is wat ze doet ook illegaal?
Van een strand in Saint-Tropez tot een cocktailparty, Emily breekt volgens haar collega’s constant de Franse wet met haar werkobsessie. LINDA.nl zocht uit of ze met haar passie voor marketing écht een enkeltje cel riskeert.
Voor wie het gemist heeft – in de Netflix-hit verruilt marketing executive Emily Chicago voor een baan bij een firma in Parijs. In de meest uitbundige tenues huppelt ze zonder een woord (correct) Frans te spreken door de lichtstad heen. Alle clichés over Fransen – vreemdgaan, altijd wijn bij de lunch – en Amerikanen – lomp, geen smaak – komen in de serie voorbij.
Zoals het een echte Amerikaanse betaamt, weet Emily niet wanneer ze moet stoppen met werken. Zelfs als ze tussen de horse d’oeuvres op een fête magnifique staat, is er altijd wel een marketing-noodgeval dat niet kan wachten. Tot grote irritatie van haar collega’s, die steeds weer benadrukken dat mailen, bellen en appen buiten werktijden illegaal is in Frankrijk.
En dat is wéér zo’n hardnekkig cliché – dat Fransen nauwelijks werken. Emily’s collega Julian zegt zelfs – bijna stampend – dat werken in het weekend verboden is. Maar is dat ook echt het geval? Uiteraard niet. Anders zouden alle winkels, restaurants en ziekenhuizen op zaterdag en zondag gesloten zijn. En een zaterdag zonder Galeries Lafayette en een glas champagne op het terras verpest de joie de vivre behoorlijk, niet waar?
De serie verwijst waarschijnlijk eerder naar het recht op onbereikbaarheid, dat sinds 1 januari 2017 is vastgelegd in de Franse arbeidswet. Werknemers hebben daardoor het recht om buiten werktijden volledig offline zijn. Ze hoeven niet te reageren op appjes, mails of telefoontjes van de baas of collega’s. Ze mogen ze zelf ook niet versturen. Lekker rustig, zou je denken.
Toch is het in de praktijk niet zo strikt als verwacht. De wet schrijft niet voor hoe het recht op onbereikbaarheid geïmplementeerd moet worden. De overheid verwacht dan ook dat bedrijven met meer dan vijftig mensen in dienst zelf met hun werknemers afspreken wanneer zij niet bereikbaar hoeven te zijn. Kleinere werkgevers nemen die beslissing zelf.
Emily in Paris: 'Ook de tweede gang van deze smulserie verslaat met gemak het gourmetten tijdens de kerst'
Als een bedrijf de afspraken vervolgens overtreedt, zal de werkgever alleen aangepakt worden wanneer een werknemer naar de rechter stapt. Je moet dan wel kunnen bewijzen dat je schade hebt ondervonden. Een constant appende baas lag bijvoorbeeld ten grondslag aan een burn-out of scheiding.
De illegale praktijken van Emily zullen dus niet zo snel tot grote problemen leiden. Maar uit een beslissing van het Franse Hof uit 2018 blijkt wel dat het recht op onbereikbaarheid serieus wordt genomen. De cassatierechter oordeelde toen dat een Franse werknemer die tóch werktelefoontjes aannam buiten reguliere werktijden, hiervoor extra betaald moest worden.
Geen appjes buiten werktijd: 'recht op onbereikbaarheid' nu vastgelegd in cao
