De zoektocht naar een nieuw onderkomen in Italië is in volle gang in Chateau Meiland: La Dolce Vita. Maar dat het nu allemaal van een leien dakje gaat? Nou nee.
Alleen de reis op zich is al een hels avontuur.
De zoektocht naar een nieuw onderkomen in Italië is in volle gang in Chateau Meiland: La Dolce Vita. Maar dat het nu allemaal van een leien dakje gaat? Nou nee.
Alleen de reis op zich is al een hels avontuur.
Zo werkt het vervoer weer niet mee. De gehuurde auto laat meteen een brandend lampje zien wanneer ze de bergen in rijden. Dat is natuurlijk nooit goed nieuws. Martien: “Ik heb geen verstand van auto’s. Is er een boekje?” Maxime graaft in het handschoenenvakje en vindt het. Ze leest: ‘Het motorlampje brandt rood. In dat beste geval kunt u het beste de motorolie en koelvloeistof controleren.’ Hmm, dat zou het verhuurbedrijf dan toch hebben moeten regelen? Martien: “Misschien zijn we wel genaaid.”
Gelukkig valt het allemaal toch weer mee en kunnen ze de reis voortzetten. Alleen werkt het navigatiesysteem dit keer niet mee, wat niet bepaald voor een ontspannen sfeer zorgt in de auto. Maar als ze even om zich heen kijken, blijkt de ongewild alternatieve route wel langs de mooiste stukken van Italië te leiden. Maxime: “Ik vind het waanzinnig.”
Eenmaal aangekomen in het verblijf waar ze de nacht zullen doorbrengen blijkt dat comfort geen vanzelfsprekendheid is in la bella Italia. De douche geeft koud water en van ferme waterdruk is ook geen sprake. Luxepoes Martien is niet blij. Gelukkig voldoet de andere douche wel, maar die is lastig te vinden. Martien: “De mensen zullen wel denken, wat een klaagfamilie zijn die Meilandjes. Maar dit is wel reality, want het is echt gebeurd.”
Maxime heeft het zo koud dat ze aangekleed en wel in bed ligt te bibberen. Aan haar voeten de sokken met de beeltenis van haar vader erop. “I must survive, pap.” Ze vervolgt: “Ik heb liever niet te eten dan dat ik het koud heb, maar we moeten nog één nachtje. Ja, we moeten wel.” Erica tegen Martien: “Heb jij nou een druppel aan je neus?” “Ja, van de kou ja, ik loop de hele dag met een druppel rond”, zegt hij. En daarbij blijft het niet.
Maar dan die auto. Die moet weer de weg op. Dat gaat niet zonder gevloek, gescheld en gegil, want de speciale verrichting ‘hellingproef rijden’ is niet bij iedereen bekend. Dus pakt Erica het stuur maar weer, ondanks eerder gemaakte afspraken over er wie er zou rijden.
Maxime tegen haar vader: “Ik zou nu maar even je excuses aanbieden aan mama, dan vergeeft ze het je wel. Maar dan moet je wel echt op je knieën.” Erica is niet onder de indruk: “Hoezo kom jij nou weer met excuses aan? Rijen maar!” Martien kruipt dus toch weer achter het stuur en probeert de auto veilig uit het tunneltje te rijden, terwijl het verkeer er niet minder op wordt. “Dit is verschrikkelijk.”
Op weg naar de makelaar dan maar, die hen een huis in het wereldberoemde Como zal laten zien. Maxime: “Alle celebrities van de wereld hebben hier een huis. Ik zie ze alleen niet. Waar is George Clooney dan?” Erica: “Die zie je niet, want die villa’s liggen allemaal boven op die berg.”
Het huis dat de makelaar ze laat zien ligt in elk geval wel hoog. Heel hoog. Zo hoog dat de auto ergens beneden in het stadje geparkeerd wordt en ze met de benenwagen verder gaan. Kruip door, sluip door de leistenen steegjes komen ze zo’n drie kwartier later bij het pand aan.
En dat valt niet tegen. Er is een mooi tuintje en het ziet er van binnen zeer authentiek uit. Alleen is er geen verwarming en de eeuwenoude muren hebben hier en daar wel wat scheuren. Maar ach, het is pas het eerste huis, er volgen nog meer bezichtigingen.
Eenmaal in de spa en de sauna – hier is het tenminste lekker warm! – is het leed snel weer vergeten. En geen wijnen, wijnen, wijnen maar bubbels om alle ontberingen achter zich te laten. Salute!
Je kunt ‘Chateau Meiland: La Dolce Vita’ hier terugkijken.